Geen bommetje!

Even uit de losse pols nu. Het inchecken in Sintra gaat als een speer. Mijn oorspronkelijke bed ligt nogal hoog, met trappen en zo, maar gelukkig heeft Uri nog iets lagers in de aanbieding. Even wachten, en ja hoor, ‘ground floor’ in een andere kamer. Leeg, ook dat nog. Soms zit alles mee: twee nachten geen gesnurk…

Uri wil eigenlijk de kunst in; vrienden van hem zitten op de Willem de Kooning, in, juist ja. Aardige gast en dus ook flexibel.

Het stadje is erg leuk en mooi met allerlei valleien, hoogteverschillen, kastelen, landhuizen, lagere temperaturen en groen. Alleen erg druk.

De plek waar ik heen wil heeft ‘timeslots’ en houdt alleen rekening met internetreserveringen. Werkt voor geen meter. Op posters in de stad staat dat Sintra geen Disneyland mag worden, maar bij deze attractie krijg ik juist die indruk. Bom erop! Maar dat terzijde.

Toch blijft er heel veel moois over. Zo is Biester, buurman van de gebombardeerde attractie, heerlijk rustig, sfeervol en prachtig. Timeslots? Kennen ze niet. Gewoon een kaartje kopen. Hoewel, zelfs dat hoeft niet, want ouwelul met een bepaald arbeidsverleden. Dan mag je gratis naar binnen. Heel vermolmd Europa met zo’n arbeidsverleden mag gratis naar binnen. Hoe mooi wil je het hebben? Meer verklap ik niet want dan gaan ze failliet.

Verder kent Sintra een fijn festival (nog een week of twee), een waanzinnig restaurant, prachtige hikes, leuke stadstranden, lekkere IPA’s, een heel mooie sfeer op de rustige dagen, en een verleden met Gerrit Komrij.

Wel een matige busverbinding met Cascais, maar ja, er moet wat te zeuren overblijven.

Cascais leek eerst volkomen kut en 100% voetgangervijandig, maar zelfs dat lijkt op dag twee een wat te snel oordeel. Als je wat in de luwte loopt en het populaire strand bij de McD. mijdt is er zat leuks in de stad.

Anna weet haar museum heel innemend te verkopen en in het park kan je zo een dag doorbrengen met alle interessante musea.

Hulde aan Cascais dus! Geen bom erop dit keer. Trouwens, we moesten heel Portugal maar ongemoeid laten. Mooi land, fijne mensen, lekker eten en drinken, mooie muziek.

Volgende keer maar eens boven de Douro kijken.