Zware lijven en rode koppen

De man achter de balie van m'n tweede hotel in Corralejo - aan de haven nu - vindt de mensen hier maar vies. Hij komt zelf uit het Noordwesten van Spanje. Alle groente smaakt hier naar plastic. Hij is een liefhebber van Belgisch bier, van Trappist, dus smaak heeft hij wel...

Het haventje is erg leuk en levendig met af en toe goeie muziek en lekker ijs. Mooi uitzicht ook, op Isla de Lobos.

Daar ga ik de volgende ochtend heen, met de Celia Cruz. Na het beschutte stukje ga ik staan en lopen om de deining de baas te blijven.

Het eiland rondgelopen in zo'n drie uur. Langs lagunes met zoutmoerassen, langs agaves (om kabels van te maken), een vuurtoren, molshopen van kraterpijpen (hornitos) en een vulkanische bergkam met uitzicht op een halve caldera. Vooral het laatste stuk is heet, droog en steil maar mooi; alles vulkanisch.

De terugtocht is een 'bumpy ride'. Iedereen moet naar binnen en de glazen schuifdeuren gaan dicht. Het lijkt een beetje op schuilen voor het water bij de Splash in Drievliet.

Afscheid genomen van Fuerteventura en als voetpassagier mee met Fred. Fred. Olsen dus, die heeft het hier goed voor elkaar.

Dit keer een zilverkleurige Seat, ik raak er nog aan gewend. In Puerto del Carmen zit ik in een pittig buurtje: een Engelse uitgaansbuurt met veel Ierse kroegen en vroegtijdige dronkenschap van mannen met zware lijven en rode koppen.

Tapas gegeten met uitzicht op zee en op jeu de boule, of een Canarische variant daarvan. Zit dicht bij de haven en die buurt heeft hier en daar nog iets authentieks.

Straks naar PN de Timanfaya, waar in 1730 1 van de grootste erupties van de laatste eeuwen heeft plaatsgevonden. Ben benieuwd.

Tijd voor een Guinness nu... 'Good for your health', en voor een zwaar lijf en een rode kop.