Klasse

PN Timanfaya is prachtig. 1 nadeel. Je mag er niet zelfstandig rondbanjeren. In een touringbus word je rondgereden en kan je zien wat je mist... Bij het verzamelpunt boven op de berg is het Disneyachtig druk. Er wordt stro tot ontbranding gebracht en er wordt water in een gat gedropt dat er geiserachtig uitpoeft. En dan dus de bus in. Beetje massaal.

O ja. Eerst kon je nog per kameel een rondje maken met z'n 100-en. Als ik terugrij staat er inmiddels een file van zo'n twee uur.

Dan maar een lekker visje in El Golfo! Terug langs de kust. En daar kun je wel zonder gedoe naar een roodgekleurde vulkaan lopen. Geen bussen, geen files, alleen een slipper die de strijd opgeeft. De vorige keer gebeurde dit midden in de stad en dan pak je gewoon een taxi... Hinkelen in de vulkaanas, voelt een beetje als zaklopen. Lekker onhandig dus.

Cesar Manrique. Onthou die naam. Onontkoombaar op Lanzarote. Alles van betekenis is door hem ontworpen of opgeluisterd. Van monumenten tot mobiles op de rotonde, van de entree van een park tot grotten met meertjes. Alles ademt Manrique. En vaak is het nog mooi ook. Zelfs de auto waarin hij verongelukte had klasse...

Het appartement waarin ik verblijf zit potdicht, zelfs een straatnaambordje ontbreekt, maar nummer 44 hangt wel naast de deur. Geen info verder. Dan maar bellen en uiteindelijk word ik telefonisch naar een 'safetybox' geleid waar wat sleutels uit vallen. Blij dat ik voor donker hier ben aangekomen.

Gauw naar Haria voor een bocadillo en wat wit, en wat water en een beetje benzine en ook wat geld. Kan net voor het weekend. Nog even roamend die club uit Rotterdam opgezocht. Kon slechter. Morgen naar het noordelijkste eiland van dit eiland.