Prachtige binnenstad

Murter ligt er prachtig bij in de namiddag totdat ik een wandeling denk te gaan maken. Een overtuigende regenbui maakt dat het snel donker wordt. Dan de auto maar van de stoep halen voor ik een prent krijg. Mooi moment voor wat schrijfwerk.

Trogir heeft heel nauwe en steile straatjes. Ik moet zelfs steken om de bocht goed om te gaan. Getoeter achter me, zal je altijd zien… Net als je nog aan de auto moet wennen. Niemand thuis bij m’n onderkomen en slecht verstaanbaar Duits op de telefoon. Ik blijk voor het verkeerde huis te staan, goeie nummer, verkeerde straat. Kost even voordat ‘t helder wordt.

Het is 40 minuten lopen naar het eiland Trogir, het ouwe deel. Mooie kathedraal met een uitdagende toren die steeds nauwer wordt -rugzak af anders zit je vast- en met beneden zangbundels uit 1400. Alles is oud en sfeervol op Trogir behalve de bestrating. Die wordt nu gerenoveerd. De man van het museum raadt me zijn favoriete plek aan van het eiland net onder Trogir. ‘Helemaal verlaten en een ruïne aan de prachtige kust’ en dat blijkt te kloppen. In de verte zie ik het heuvelpark van Split.

Dan in een regenachtig dagje door naar Sibenik met ook al zo’n mooie binnenstad. Vanaf de oude vesting daal je te voet veel trappen af tot je op zeeniveau bent bij de oude kathedraal. Prachtig bouwwerk waar een stukje verder een compleet museum aan is geweid (ei of ij? Ik ben het even kweit). Dan naar de Oude Haven, waar in de kroeg Ten Sharp klinkt. Ja, dan voel je je gelijk thuis natuurlijk. Prachtige binnenstad, of had ik dat al gezegd?

Vlakbij ligt het Krka NP, met een mooie wandeling over planken, langs meren, stroompjes, watervallen en kwakende kikkers. Dan met de boot het meer op, naar een eiland met een eeuwenoud klooster. Druk programma vandaag, want ik wil ook nog naar een amfitheater en een ander klooster. Het lijkt wel werk! Gelukkig wacht er tussendoor een knetterhete vissoep en wat pasta, want anders wordt het onmenselijk. Veel gelopen de laatste dagen!

In Zadar breekt de grotestadsgekte weer uit: files, werkzaamheden en dus opgefokte automobilisten. Whatever. Mijn nieuwe huis valt wat tegen. Wat oud en donker, maar wel een restaurant en een winkel op 10 meter en een boulevard op 20. Snel een sprankelende halve liter en weg is de gekte! De stad is weer 40 minuten lopen, maar dat schijnt goed te zijn tegen bierbuiken. Het archeologisch museum de volgende dag heeft een heel uitgebreide collectie, ook van veel plaatsen waar ik geweest ben of hoop te komen. Alleen jammer van die versterkt spelende straatmuzikant, daar viel niet aan te ontkomen. Trouwens, Zadar is een prima bier-, ijs- en gebaksstad. Om de paar meter moet je je inhouden, en dat lukt meestal niet.

Dan naar de maan, oftewel Pag-eiland. Wel even via Nin, alleen vanwege de naam. En natuurlijk Lun, dat spreekt vanzelf. Daar gelopen langs heel oude olijfbomen (meer dan 1000 jaar oud?) die wel erg knokig waren geworden.

Vanaf Pag kun je al de kust zien van Starigrad, waarachter het Paklenica NP ligt. Daar blijkt het echtpaar dat me verwelkomt zeer gastvrij: zelfgemaakte likeur en zoetigheid, daar kun je toch geen nee tegen zeggen? De man stuurt me ook nog hoog de bergen in. Zal ‘t maar niet tegen het verhuurbedrijf van de Polo vertellen, maar het was de moeite waard. Geldt ook voor het Paklenica NP: paradijs voor klimmers en wandelaars, en het begint met een imposante canyon met loodrecht oprijzende wanden. Nou, klimmen hoeft niet echt van mij, maar het rondlopen was al prachtig. En voor twaalven al m’n tweede bierstop. Natuurlijk alleen om niet op te vallen tussen de Kroaten. Je moet je toch een beetje aanpassen. De vrolijke look-a-like van A.L. Snijders serveert naast biertjes vanzelfsprekend ook slivovic uit. Dat wordt afdalen op de knieën, of rollen…

Als dat maar goed gaat.