Weg gekke actionisten

Halverwege Lissabon was ik vorige keer. Een bus omhoog genomen daarna, naar het Ajudapaleis, net open, dus heerlijk rustig op het monotone geprevel na van een vader die z’n twee kinderen een levenslange aversie tegen cultuur lijkt aan te willen praten. Ma heeft zo te zien ook niks in te brengen en op de foto lacht iedereen gemaakt. Rijp voor Delta die man. Of Maasoord, of hoe het nu ook heten mag.

Prachtig weelderig onderkomen voor het Portugese vorstenhuis trouwens.

Daarna vier (4) gebakjes op, zoals in de film Poor Things, recept uit 1837. Lekker in de schaduw van wat bomen, op het gras. Smullen dus! Lekker afgevuld afgezakt naar de Taag, naar MAAT, een flitsend, golvend wit gebouw dat wat aan de Opera van Sydney doet denken. Daarnaast de ouwe energiecentrale. In het nieuwe deel is de stroom uitgevallen… Start dus in het oude gebouw met tientallen meters hoge ovens uit Engeland, waarbij de gloed van kolen mooi is nagebootst. Als alles weer werkt bij de buren, blijkt het een fototentoonstelling te zijn van Jeff Wall uit Vancouver. De foto ter hoogte van N. Kootenay Street 400 (een peinzende man met een zwaard in z’n rug) moet ik toch eens opzoeken.

Daarna bier in plastic aan het water en zelfs Shazam geraadpleegd voor een leuk deuntje (Crazy, Noze Remix).

Veel metrostations zijn afgesloten. Zelfs de mooie avenue! Lopen dus. Ik hoor gezang en gescandeer. En gejuich. Sporting is net kampioen geworden. En die komen niet uit Porto, zoals ik dacht, maar uit Lissabon. Het feest is 100 meter naast m’n hostel en ik moet bij de politie aangeven dat ik daar overnacht, dan gaat het hek open. ‘s Nachts is het groot feest op het plein. De bas gaat extra open en de bierkraan ook. Geen agressie gek genoeg, gewoon zingen, juichen en vrolijk zijn.

Zo verloopt de Lissabonweek vlotjes. In een museum zie ik nog etensborden uit de, ik denk, 18e eeuw, gemaakt in China met opdrukken waar ik niks van snap. ‘Weg gekke actionisten’ staat op het ene en ‘De actiemars op de tang’ op het andere bord. Wie het weet mag het zeggen.

Auto gehaald op het vliegveld en naar Peniche gereden, een vissersdorp aan de kust. Er is een eiland voor de kust dat leuk schijnt te zijn, misschien iets voor later.

Eerst naar Obidos, via allerlei doodlopende wegen. Omhoog gelopen over de keien en voor een deur de incheckmail gelezen. Na een kwartiertje sta ik binnen. Kunstzinnige inrichting, donker en wat bedompt. Drie bedden over, waarvan één stapel. Ik kies de onderste maar die is niet te doen. Flinterdun matras met een stalen balk eronder. Dan maar het bed met wat minder privacy.

Spullen erop gedrapeerd en het stadje in, op naar de ginjinha. Kersenlikeur blijkt dat te zijn, met m’n favoriete amarenasmaak: bingo dus! De hostelgenoten komen uit de VS, Canada en Australië en snurken niet. Nice!

Obidos is prachtig. Schitterende muur waarover ik ‘s ochtends en ‘s avonds loop. Mooie sfeer, mooie kleuren en alleen een druk hoofdstraatje. De vrouw bij wie ik in de middag eet, zwaait ‘s avonds al als ik voor een soepje kom. Kom daar maar eens om in Rotterdam.

De volgende dag lekker naar Berlenga Grande, het eiland. Op de boot kom ik ‘down under’ weer tegen. Lekker bijgepraat en niet zeeziek geworden, hoewel ik toch wat plastic zakjes zie… Bij het fort is het schitterend: helder water, mooie kleuren bruin, prachtmossen en een tamme meeuwensoort. IPA op het dak van het fort, kortom: weinig getob dit keer.

Het inchecken in Peniche gaat snel, namelijk via gewone mensen; geen codes dus dit keer of andere flauwekul. Wel een deur van glas die je zo’n beetje in moet bulldozeren. Het is een hostel voor surfers en ik schat mijn leeftijd op 3x het gemiddelde… WOT heet het: World Of Travel, whatever.

Lekker geslapen, niet gesurft. De golven zijn hier trouwens erg hoog; in Peniche en Nazaré worden veel wedstrijden gehouden. Er schijnen soms golven van dertig meter voor te komen.

Ik hou het maar even op de golven in m’n IPA. En, dagje te vroeg, maar toch - beter te vroeg dan te laat - feliciteer ik mijn zusje alvast. En morgen bel ik natuurlijk, als ik niet teveel in de IPA heb getuurd…