Groundhog Day

Anderhalve graad geeft de auto aan. Niet zo vreemd dus dat het vannacht fris aanvoelde.

Castro Verde ligt in een vlakker deel van de Alentejo, in de graanschuur. De basiliek ligt heerlijk rustig in de ochtendzon. Het ijzeren monument gedenkt de grote slag tegen de Moren, bijna 900 jaar geleden. Zelfs het museum voor olielampen blijkt leuk. Duizenden van die dingen zijn vrij recent opgegraven in de buurt. Uit de Romeinse tijd. Twee replica’s neem ik mee met afbeeldingen erop. Schijnen nog te werken ook.

Het jeugdhonk in Beja is nog dicht (na de Kerst?) zodat ik maar snel de stad in ga. Beja oogt wat armoedig met veel vuilniszakken op straat, leegstaande huizen, verval. Niet luguber. Ik voel me overal veilig.

De autovrije winkelstraat is overdadig verlicht en er klinkt overal van die Amerikaanse ‘Groundhog Day’-muziek.

De volgende ochtend door mist en kou naar het centrum. Mooie kleurige sjaal om (lang leve de nuttige handwerken van weleer…), jas aan en pet op, voor het eerst deze reis. Onderweg spreken twee meisjes me aan die het geloof willen verspreiden. Ze evangeliseren met badges op en blijken uit de VS te komen. Ze blijven vriendelijk, ook als blijkt dat ze bot vangen.

Verder interessante musea en een imposant kasteel.

En Beja lijkt toch wel mee te vallen; misschien was het de apres-kerstsfeer.

Alvito is toch weer een hele overgang. Klein dorpje waarin iedereen elkaar kent. Er zijn zelfs ansichtkaarten! En een postkantoor, en een koffieterras op het zonnige plein. Lekker schrijven dus, terug in de tijd. Het meisje van de kiosk komt uit Lissabon, maar daar ging de drukte tegenstaan. Ze probeert hier nu een wat minder hectisch bestaan op te bouwen. De koffie is prima!

Met een wandelkaart in de hand loop ik al snel tussen de schapen en kurkeiken en later door de olijfboomgaarden. Mooi sfeervol, lichtglooiend landschap.

Dan afsluiten natuurlijk met koud bier in het café voor zangers, waar nu alleen gedronken en gezwegen wordt.

Later de poussada ingesneakt om het voormalige kasteel te bekijken. Een klein theater is er in de achtertuin en veel watertjes op verschillend niveau (Moors?). Leuk dorp, dat Alvito.

En dan nu Evora, een grotere stad voor rond oud en nieuw. Zit hier midden in het oude gedeelte, in een 16e-eeuws paleis. Alles op loopafstand. Nog geen vuurwerk gehoord, alleen zoetige kerstmuziek die een verlangen uitspreekt naar een witte Kerst. Dat verlangen deel ik niet vreemd genoeg.

Hooguit een wens: Feliz Ano Novo para Todos!