Mwah

De verwachtingen voor Ischia zijn niet hoog.

Veel thermale baden, dure hotels en obers die Duits spreken. Mwah.

De ferry is mooi op tijd en de grootvader van de hoteleigenaar blijkt een goeie schilder te zijn geweest. Antonio Macri, weer iets om op te zoeken.

Voor een minimaal bedrag zit ik anderhalf uur in de bus voor een rit over het eiland - met de klok mee. Ziet er goed uit! Als ik hongerig een ‘crispy bacon’ wegwerk barst de tweede tropische bui los. De straten worden riviertjes.

Nadat de zon weer tevoorschijn komt beland ik bij een enorm kasteel een half uur verderop, van de familie Aragon. Geen Flodders, zo te zien. Imposant kasteel, onneembaar, steil oprijzend uit het schiereiland. Doet wat denken aan de burcht van Aleppo. Compleet met gaten boven in de tunnel om kokende olie door te gooien.

Teruglopend komt er een enorme herrie los. Scooters, vlaggen, vuurwerk en gescandeer. Later nog een kleine vrachtwagen volgepropt met schreeuwende fans. Feyenoord? Napoli? Het blijkt VV Ischia te zijn. Gepromoveerd of kampioen. Politie en brandweer hoeven niet op te treden.

Verder is er zat te zien en te doen. Het eiland is bergachtiger dan Procida en volop vulkanisch. De eerste Grieken zijn hier aan land gekomen en daarvan zijn er nog veel overblijfselen. Het archeologisch museum staat er vol mee.

De Engelse componist Walton heeft samen met zijn vrouw een heel bijzondere tuin aangelegd met natuurlijk ook nog een concertruimte erin.

Daarnaast kun je ook nog de berg op, de Epomeo, om van je overtollige kilo’s verlost te worden.

Speciaal voor de afdalers kan je door een soort canyon die grillig is weggeërodeerd nog verder naar beneden, tot aan de zee.

Goeie sfeer overal en als ik in een afgelegen deel opeens een bord zie van een hotel, alleen bereikbaar via een tunnel, dan moet ik daar toch even heen. Het is een lang, donker, ruig uitgehouwen ding met aan het einde een soort opslagplaats. Het welkomstcomité staat kwispelstaartend klaar. Lege ligbedden. De familie van de eigenaar zit te eten. De man zorgt voor 66 cl. ijskoude Peroni.

Paradijsje dus.

En dat geldt eigenlijk voor heel Ischia. Die Duitsers weten echt wel waar ze ‘lustig frohlich’ kunnen zijn.