Stukje weg

Dit stukje was dus weg. Na een meurdouche en een boterham op de veranda ga ik vlot naar het zuiden, naar Ventspils. Nou heb ik een forse afwijking. Bij pils krijg ik dorst. Pils schijnt hier echter iets anders te betekenen, iets als kasteel. Ja, taal is iets wonderlijks - zie een voorgaand stukje, iets met retos grande, ik zoek het nog wel even op, heel leerzaam.

In Ventspils ben ik de eerste koffiedrinker. Het trio speelt bij het marktplein zijn deuntjes van melancholie en verlangen, maar toch is de worteltaart verrukkelijk. Dan door de eeuwig zingende wouden verder naar Alsunga. Daar zit ik in een kroeg tussen de kerk en een kasteelachtig bouwsel. Volkomen toevallig in het hart van de Suiti cultuur. Bij binnenkomst passeer ik een kwartet zingende dames in klederdracht. De kamer heeft een balkon met uitzicht over het meer. De varkenskrabbetjes passen prima bij het donkere Uzavasbier en de Sklandrausiscake bij de lichtere variant.

Nou, voordat het een eetreis wordt, even wat anders: in de binnengeslurpte NRC lees ik in de Rotterdambijlage een onthutsend stuk over de basisschool ONS, die door jarenlang wanbeleid het loodje moet leggen. De foto die bij het stuk wordt geplaatst, met een bekende gang, maakt dat ik nog maar een extra Uzavasbiertje neem - donker of blond, who cares.

In Alsunga stoppen de grasmaaiers inmiddels. Ik hoor vogels fluiten, wind ruisen over het meer en mensen babbelen in de avondzon. De lucht wordt wat koeler en rond elven zal de schemering inzetten. Tijd voor een meditatief moment. Of voor een biertje...

PS: het stukje was 'Goed voor je taalgevoel'. Echt een aanrader, want retegoed voor je taalgevoel!