Een hele klus

Ben maar even naar binnen gevlucht vanwege de regen.

Op Capri is het niet heel warm, maar wel fijn weer om wat te doen. Gisteren lekker rondgelopen na een prettig ontbijt in een heel levendige zaak. Iedereen groet elkaar, praat er lustig op los en strooit met kushandjes. De bancomat aan de overkant maakt dat ik er weer even tegen kan, want heel goedkoop is Capri nou ook weer niet.

Na de Villa van een Zweedse dokter, daal ik trappen af met mooie vergezichten. Rustig aan maar want de kuiten lijken het niet fijn te vinden. Onderweg is er hier en daar wat onmin tussen stijgende stellen: zoveel trappen op was nou niet echt de bedoeling.

Capri zelf baadt in luxe en veel humbugwinkels. En veel windowshoppers. Daarom lekker naar de randen van het eiland waar het veel rustiger is en mooier. In de verte zie ik de Villa van Malaparte, de schrijver. Ook een natuurlijke brug en een vroeger bewoonde grot.

Dan met een busje (alles is hier klein vanwege de smalle wegen en haarspeldbochten) terug naar Anacapri en met een stoeltjeslift de berg op. Achter me hoor ik een fles vallen en een hoop gelach. Oppassen met foto’s maken dus.

Het was trouwens een hele klus om op het eiland te komen.

Korte versie. Eerst met de trein naar Sorrento om daar heel veel trappen af te zwoegen om bij de haven te komen. Daar bleken alle ponten uit de vaart genomen te zijn. Oké. Wat nu?. Misschien gaat er straks nog wat. Kleine kans. Geen info verder. Iets boeken in Sorrento? Inshalla.

Dan komt er bericht vanaf Capri. Hoe laat kom je? Ja, niet dus. Dan blijkt er vanuit Napels wel vertrokken te worden. Trappen weer op voor de tweede keer, trein gepakt en daarna nog een trein. Gelopen naar de haven. Ticket nummer twee gekocht en wachten maar.

Oei, dit wordt te lang. Ferry naar Capri vertrekt! Vaart. Legt aan. En gaat volle bak achteruit. Retour Napels. Vechtpartijen aan boord. Weinig kushandjes of gebabbel. Commedia Dell Arte!

Halverwege de terugtocht wordt er verteld dat er een boot wacht, een kleine en langzame, die waarschijnlijk wel aan kan leggen bij Capri. De emoties verflauwen weer wat. Voor middernacht leggen we echt aan en probeer ik met een busje in Anacapri te komen. Lukt zowaar!

Warme ontvangst bij de B en B, waar ze al een filmpje hebben van de Ferry die terugging. De krant online had het erop gezet.

Er staan nog twee eilanden op het programma, misschien wel wat optimistisch. We gaan het zien. De regen is bijna gestopt. Tijd om de kuiten te pijnigen!