Ein sprudelnder Mineralsee

Zit niet in Kameroen opeens maar de software kent alleen Tbilisi zo lijkt het.

Vorige keer zat ik in Stepantsminda (Kazbegi): onmogelijk, en nu in Mtskheta: ook te lastig. Afijn, genoeg gezeurd, op naar de avonturen.

Halverwege een hete dag in Tbilisi was ik volgens mij gebleven, met van die lekkere tappies. Toch nog omhoog gegaan ondanks de percentages. Op naar het Narikala Fort. Helaas, de kerk net ervoor blijkt het eindpunt. Werkzaamheden etcetera, alle inspanning blijkt dus voor nix. Dan maar afzakken naar Sololaki voor een Tom Yam, m’n favoriete soep ever. De zaak heet zo, dus een soepje met die naam is geen probleem.

Zit gelijk in een andere wereld. De wijk doet denken aan Berlijn, net na de Wende. Krakers en artiesten en bijzondere kroegen. Op de derde etage van een vergane-glorie-gebouw zit een prachtkroeg. Café Dante. Nou, dan weet je het wel.

De trouwlustigen van het ontbijt zijn halverwege gekomen, blijkt de volgende ochtend; nog een dagje en ze zijn officieel een stel. Vandaag ga ik met de funicular de heuvel op. Het is daar een paar graden koeler en lekker rustig. Veel attracties voor kinderen zijn er. Ook voor volwassenen trouwens. De draaimolen kan op tegen die van de Parade! Heerlijk smeltende kazen gegeten in een soort pizza (khachapuri) met een biertje ernaast. Alles in dit pretpark lijkt goed georganiseerd en vanaf de heuvel heb je een mooi uitzicht over Tbilisi.

De volgende dag met een busje naar het noorden, vlakbij de grens met Rusland. Wandelgebied in optima forma.

Het dorp zelf ligt er wat triest bij, totaal karakter- en sfeerloos, met een constante stroom aan vrachtwagens die naar de grens rijden. Foksake, die wandelingen mogen wel heel mooi worden…

En dat worden ze ook gelukkig. Eerst dus de al eerder genoemde kuitenbijter, en later een prachtwandeling in een mooie vallei, de Trusovallei. De weg ernaar toe was wat lastig want er was net een truck de berg afgeduikeld. Files dus. De tweebaansweg kon vier rijen niet verwerken, dus de Georgische chaos was daar… Na een tijdje blijkt Van der Tol hijskranen al bezig om de onfortuinlijke truck(er) uit ‘t ravijn te hijsen.

De Wanderfuhrer heeft ‘t over een ‘geologisches Wunderland’ en ‘ein von Kohlensaure sprudelnder Mineralsee’. Kijk, daar had Bob den Uijl een prachtig verhaal aan kunnen wijden…

Je loopt langs prachtige bergwanden met veel kleurverschil en een snelstromend riviertje en verderop een waterplas met opborrelende belletjes en eiergeur. Verlaten huizen hier en daar en schaapskuddes; kortom: zeer sfeervol en interessant om het ontstaan van de Kaukasus hier terug te zien. Voer voor geologen…

Terug in Kazbegi ervaringen uitgewisseld met een stel uit de VS en Mike uit Belarus, muzikant. Ook komt er net een Franse jongen binnen die op de fiets een wereldreis is gestart. Morgen probeert hij de Russische grens over te komen om naar Moskou te rijden. Hoe ver? ‘Oh’, zegt hij, ‘Een kilometertje of 3000’. Juist ja. Hier ga ik even over nadenken. Volgende keer meer.