Freejazz

Het volgende eiland is gelukkig wat makkelijker te bereiken. Via Napels weer natuurlijk, bekende haven inmiddels, en dan vlot door naar Procida, dat ik keurig steeds verkeerd uitgesproken blijk te hebben. De klemtoon blijkt op de ‘pro’ te moeten, en de c is uitgesproken een ‘sj’. Nou, zo leer je nog eens wat.

Eerst nog zoet ontbeten- de ene zoete lekkernij is nog lekkerder dan de andere! Afvallen kan altijd nog.

Ik zit naast een Amerikaans-Italiaanse op de tweede pont. Nu uit Napels, daarvoor woonde ze in Detroit. In de tijd dat de auto-industrie begon te haperen en de stad failliet ging. Zou Napels ook weleens kunnen overkomen, hoewel het toerisme de laatste jaren wel enorm toeneemt.

Het straatje waar ik ga overnachten is smal maar wel doorgaand, dus er razen scooters doorheen en zelfs auto’s. Het geluid galmt tegen de oude huizen op.

Het eiland zelf is heel sfeervol en normaal rustig. Maar dit zijn bijzondere dagen: aan Goede Vrijdag en Pasen wordt uitbundig aandacht besteed. Op vrijdagochtend hoor ik al om zes uur een soort freejazztrompet voor mijn deur, gevolgd door drie harde slagen op een trommel. Teken voor mij om lekker te blijven liggen. Die klotescooters en auto’s waren tot een uur of drie lekker doorgegaan met racen door mijn kamer. No way dat ik nou religieus ga lopen doen.

Om een uur of acht hoor ik zo veel geroezemoes dat ik mijn nieuwsgierigheid niet langer kan bedwingen. Er is een camerapodium opgebouwd en heel Procida loopt mee met de processie of staat toe te kijken. Bovendien zitten de ferries ramvol met mensen van buiten. Af en toe staan er lange files van mensen in de nauwe, oude straten.

Koffie valt niet meer te bestellen, laat staan die gezonde zoetige hap. De hele ochtend worden er door jong en oud allerlei religieuze zaken over het eiland gesjouwd. Iedereen lijkt er aan mee te doen, gekleed in een soort blauwwitte pij met muts. En dan af en toe de jazztrompettist met de slagwerker.

‘s Avonds hoor ik na de kerkklokken een soort versterkte kerkdienst voor mijn deur en als ik ‘m opendoe staan er honderden mensen met een kaars in hun hand in het donker te wachten. Als de muziek begint lopen ze prevelend de straat af naar beneden.

Procida is sfeervol en verrassend. Iets minder scooters, dat moet toch kunnen?