Halleluja!

Ruim een week nu in Portugal en in dit rustige hostel kan ik mooi een stukje schrijven over de afgelopen dagen.

Lissabon was knap hectisch, en een week is dan behoorlijk aan de maat. Mijn eerste onderkomen kwam ik lastig binnen. De aanwijzingen waren alle in het Portugees en de helft was vergeten. Vier hoog oké, heet oké, maar niet de juiste code voor een mij onbekende kamer is niet oké. Bellen met een onverstaanbare dame met een huilende baby in de hitte. WTF! Na de nodige misverstanden komt er een bezwete man aan het slot frummelen, en hij krijgt uiteindelijk een sleutel tevoorschijn. Halleluja!

Welkom in de ruim bemeten doodskist. Wel een mooie douche en een goed bed gelukkig. Even bijkomen van de vlucht: houten kop en evenwichtsorganen die uit de pas lopen. Fijn toch, dat reizen.

Het ontbijt is prima de volgende ochtend en de grote avenue richting het centrum heeft zo’n acht rijen grote bomen zodat je heerlijk in de schaduw kan lopen. Verderop een mooi station met veel roltrappen die maken dat je relaxed bovenop de heuvel komt. Daar is een prima familierestaurantje met beste dagschotels. Draait als een tierelier.

Eerst nog aan de Taag geweest, bij de statige vertrekplaats van de boten naar de overkant, en naar het archeologisch museum in een niet herbouwde kerk en boekjes gekocht bij een Japanse zaak met heel vriendelijke bediening. Teruggelopen via de bomenrijke straat en om de hoek van m’n doodskist weer een familiezaakje ontdekt. Als je daar zit voelt Lissabon aan als een dorp; iedereen lijkt elkaar te kennen. Prettig. Daarom eet ik er later nog een paar keer.

Even wat sneller nu. Wat parken bezocht. Een heeft een prachtmuseum en een soort Japanse tuin en zelfs een beeld van Botero als uitsmijter. Later naar een kasteel op hoogte met een leuk uitzicht. Enorm druk, nu al, nog voor het hoogseizoen…

Bijkomen bij Radio Rijnmond met een staartje Ermelindawijn, voetbalcommentaar (Ajax verspeelt het kampioenschap; afscheid van Peter Houtman): alles live op de radio via de iPad, wat is de techniek toch prachtig, en ik krijg bijna medelijden met Ajax.

O ja, sneller.

Het hostel geeft een uitgebreide rondleiding. Prima organisatie, alles schoon en goed doordacht, vriendelijk ook. Ruim bed met lamp, ventilator, aansluiting voor allerlei kabels en een lichtdicht gordijn voor privacy van de heren en dames. Hapjes ‘s avonds, sangria soms (maar gelukkig niet te vaak want dat gaat altijd fout) en als ik ‘s nachts om half drie naar het toilet ga is er net schoongemaakt! O ja, pannenkoeken bij het ontbijt, met smiley’s. Kortom, het kan niet op.

Verder nog fossielen bekeken, lui in Feijenoordshirtjes, drakenbomen, een station van Calatrava, het Oceanario, wandelaars gesproken die het kustpad hebben gelopen, lui uit de VS die in Europa willen gaan wonen, een Japans meisje dat als architect op afstand werkt en daarbij gewoon rondreist.

Nou ja, genoeg zo. Lissabon is interessant maar ook vermoeiend voor de ouder wordende mens. Volgende keer meer, maar dan ook wat over Obidos en het rustige hostel waar ik nu zit. Nu eerst pitten, zonder lichtdicht gordijn.