Overal honden

Om in Mtscheta te komen slaap ik halverwege in Tushurebi, een dorp. Een winkel en een hotel en ik ben de enige gast hier. Tante runt vandaag de tent en af en toe krijg ik telefonisch uitleg van de nicht, in het Engels. Tante is wat bijzonder, qua motoriek en sociale vaardigheden en ze mompelt nogal. De nicht legt uit hoe het hotel op en van ‘t slot gaat. Vroeg plat dus, want het is hier nogal fris vanwege de hoogte.

Heerlijke nacht met alleen af en toe blaffende honden. Overal honden trouwens. Zodra je ergens stopt in het grote niets: onmiddellijk staan er honden naast de auto. Ze liggen pontificaal voor de ingang van een winkel of midden op straat. Er wordt redelijk rekening met ze gehouden en soms staan er midden in de stad grote hondenhokken met een deken en een bak met water. De honden in Tushurebi zijn wat opdringerig en komen knap dichtbij. Alles prima, maar in rabiës heb ik weinig trek.

De vrouw van het guesthouse in Mtscheta spreekt Frans. Universitair gedaan. Maar er blijkt geen werk in te vinden in Georgië. Nu maakt ze twee guesthouses schoon en opent voor mij de spoorboom om in het centrum te komen.

In de kerk is een soort groepsdienst bezig met hun eigen baardige en oude voorganger. Melodieus geprevel, de voorzang en het antwoord daarop in koorzang door de vrouwen. Mooi!

Bij de rivier lekkere forel gegeten (met kaas…) naast de witte wijn en gepraat met de eigenaresse. Ze neemt uitgebreid de tijd voor haar klanten. Mtscheta is en blijft een gezellig dorp, vlakbij een grote stad.

De volgende dag sta ik twee uur in de file om de auto in te leveren. Links en rechts vaak maar een paar centimeter ruimte en veel getoeter en sirenes. De jongen die de auto in zal nemen staat zelf ook vast en ik sta met alarmlichten aan op de invalidenplek. Beetje chaos dus, maar dit keer geen schade op de laatste dag!

Dan met alle spullen de minibus in en wachten tot we weg kunnen. Bij de Armeense grens wachten de plichtplegingen en worden zelfs nog stempels gezet.

Daarna volgt een surrealistische trip achter wel heel donkergetint glas. Of de wereld vergaat na een onweersbui. Verderop, op de hoogvlakte, prachtige plattelandsdorpjes met laaghangende rook uit de schoorstenen. Weer later: besneeuwde heuvels, en waar de hoogvlakte aan de horizon wat zakt komen er vanonder weer donderwolken aan… Dan razen we de hoogvlakte af met de VW-bus en komen tot stilstand bij het busstation.

Jerevan ligt klaar om ontdekt te worden.