Europapa

Net voor de regenbui losbarst steekt de wind lekker op. M’n plu houdt ‘t voor gezien en ik ook: gauw ergens naar binnen.

Hee, een espressomachine in een heel klein zaakje. Niet voor klanten bestemd eigenlijk want die zitten standaard op het terras aan zee, maar ja klanten zijn er nog niet in april, dus ik krijg de enige barkruk toegewezen. Iets lekkers erbij. Baklava van zijn vrouw, want die komt uit Macedonië.

Mijn Duits is niet alleen roestig, maar heeft ook regelmatig een vastloper. Nu de euro is ingevoerd in Kroatië is alles dubbel zo duur geworden zegt de man. Komt bekend voor… Op het vliegveld had ik nog geprobeerd om Kroatisch geld uit een ATM te toveren maar dat lukte dus niet.

Primosten is koud, verlaten en regenachtig maar met wat espresso goed uit te houden. Het is na een week pas de eerste buiige dag dus dat valt alles mee.

Even terug in de tijd. Na een Tripeltje op 16-hoven zit je in twee uur in Split. De bus had wat oponthoud dus deel ik met een SNP-groep die op de eilanden gaat wandelen een busje naar de stad.

Alles relaxed. Voor m’n onderkomen bel ik de eigenaar terwijl er een deur opengaat. Het meisje had een roltas gehoord. ‘Ben jij soms’, en dan gaat haar telefoon. ‘Ha, gevonden’. Makkelijk toch, die techniek.

De volgende ochtend blijk ik vlakbij de oude stad te zitten, en vlakbij het strand. De oude stad is echt waanzinnig mooi, nauw en autovrij. Heel sfeervol en nog volop in gebruik; geen museum nog dus. Veel kleine zaakjes op de meest onverwachte plekken. Mooie kroeg ontdekt met bijzondere bieren en daarna naar een enorm park gelopen op een heuvel.

Een minpuntje. Vrijgezellenfeesten. Half Europa, nee Europapa, sorry, wil de film ‘The Hangover’ overtreffen, en dat willen ze dan in Split doen. Beetje jammer.

Maar Split is dus echt een aanrader. Er staan zelfs sfinxen, eerlijk gejat van Egypte. Even buiten het centrum, bij de expositie Memento Mori, zag ik een in marmer uitgehouwen grafschrift voor Theodoto. Kijk, dat zijn de leuke dingen…

Er wordt trouwens veel gerookt hier, ook binnen. Vrouwen zitten aan heel dunne sigaretten of ze zitten net als de rest te vapen. Wel een lekker luchtje trouwens. Denk erover om ook maar weer te beginnen. Gezellig!

Drie baaien vlakbij hebben heel aardige stranden. Helder water, kiezels en betonnen wandelpaden en uitzicht op de eilanden. Veel groen, geen auto’s. Bij de tweede baai zit hogerop een leuk terras met bier en funkmuziek. Een avontuurlijke baadster kiest beveterd het ruime sop. Ik neem nog maar een slokje, ook heel avontuurlijk.

Dan wacht natuurlijk Feijenoord en na wat technische problemen kan ik op een scherm de wedstrijd der wedstrijden meemaken (bedankt Jan). De techniek staat weer voor niets.

Bij Garage nr. 1 staat er een auto klaar de volgende dag. Hoewel ik een boodschappenwagen had besteld, liefst heel oud en beschadigd, staat er een knappe VW te wachten. De jongen van de verhuur heeft alle tijd. Hij schrijft lekkere wijnen op en maaltijden bij z’n favoriete restaurants en we wisselen nog wat leuke reisbestemmingen uit, maar dan moet ik eraan geloven. Hoe gaat zo’n achterklep open? Even terug. ‘O ja’, zegt-ie, ‘Je moet op die V drukken van VW, dan gaat-ie open’. Wow, je blijft toch steeds weer dingen leren.

Op naar Trogir, maar dat is voor de volgende keer.