Lomba is weer een heel ander verhaal

Wow, dat gaat snel. Heb mooi de tijd, want er is even geen stroom op Brava. Gisteren in Faja de Agua rondgekeken, de meest westelijke punt van West-Afrika (niks Dakar dus). Toen nog langs een mislukt vliegveld gelopen; nou dan zit je echt puur in het westen. Alleen zwemmend kun je nog verder.

De wandeling gaat via een diepe vallei omlaag. Een half uur heb ik de indruk dat ik ergens wat heb gemist want het gaat allemaal wel erg steil en onorthodox. Zelfs de routebeschrijving geeft als aanwijzing om het maar aan de eventuele plaatselijke bevolking te vragen. Die zit op een muurtje op me te wachten en geeft met weidse gebaren een richting aan. De enige twee levende wezens dus die ik tegenkom in drie uur, op wat ezels en geiten na. Via wat irrigatiekanalen kom ik uiteindelijk beneden.

Daar slaat de branding donderend op de kust. Wanneer het water zich terugtrekt knarsen de stenen als een nachtelijke tandenknarser. Helder licht!

De Engelsman met staartje wacht me al op met een biertje. Hij heeft een busje genomen en zal hier een tijdje blijven. De vis hoeft niet gezouten te worden want de branding zorgt voor een fijne nevel. Straks weer terug over de kasseien; de bewoners van de vallei zijn waarschijnlijk niet meer aanwezig voor aanwijzingen.

Zo'n 600 meter omhoog in 5 kilometer, 12% stijgen dus, en dan twee kilometer rustig omlaag. Even diep ademhalen...

Een dame biedt me al een lift aan, maar nee, je wil wel alles zelf ervaren natuurlijk. Na een paar minuten stijgen haalt een andere auto me in: 'Nee hoor, bedankt voor het aanbod; ik loop liever'. Het is een mooie wandeling en net voor het donker zit ik aan een kippenpoot in Vila Nova Sintra.

Vandaag de rest van het eiland bekeken. Hee, er is weer stroom...

Met een busje naar Cachacao, het einde van de weg. Ik bewonder een schooltje, een duiventil en twee op afstand bestuurbare waterezeltjes. Terwijl ik terugloop stopt er een ouwe pick-up met houten banken. Na een tijdje stopt de man om me diep beneden het vissersdorpje aan te wijzen waar ik heen wil: Lomba. Dat wordt lekker dalen dus.

Bij de zijweg word ik afgezet en loop ik verder. Bierstop bij een winkel annex bar waar ik over de kleding heen moet springen om binnen te komen. Er staan allerlei vaten met verschillende waar, afkomstig van een container uit de VS. 1 met schoenen, 1 met conserven, 1 met kleding, 1 met rugzakken. Wanneer de man die aan het zoeken is klaar is, gaat hij op het vat zitten om de kleding wat aan te stampen.

De man die me helpt spreekt Engels en heeft aan de Oostkust gewerkt als machinereparateur. Nu gepensioneerd. Woont een half jaar op Brava en een half jaar in de buurt van Boston.

Hij biedt me een grogue aan terwijl er een man met leren jas en capuchon binnenkomt, net van het land. Om zijn nek hangt een sikkel en hij bestelt twee sigaretten. Iedereen krijgt een hand en nadat hij een grogue in een plastic bekertje achterover heeft geslagen verlaat hij het pand weer.

Lomba is weer een heel ander verhaal. Nu eerst van de elektriciteit genieten!