'Fiesj'
Door: Otheo
12 Januari 2018 | Kaap Verdië, Praia
Zo'n drie kilometer verder de berg af ligt een vissersdorpje. Lomba is de naam.
Net voor het dorp begint, stopt de weg. Geen herbestrating of zo, gewoon niks. Alsof ze ooit iets heel ergs hebben gedaan. En nu als wraak: geen straat. Ook ligt het dorp niet aan het water, maar er een stuk boven. Lastig als je met een boot vol vis aan komt zetten. Veel huizen zijn ook niet af. Het doet aan Jemen denken of aan voormalig oorlogsgebied. Niet qua sfeer trouwens, want die is gemoedelijk - behalve bij het kaarten.
Aan het eind van de kam is het rustig en daar gaat 't wel honderd meter steil omlaag; diep beneden je liggen de bootjes op het strand. Sinds twee jaar is er een kabelbaan, speciaal voor de vissen. Maar nu sjokt er een man omhoog met een emmertje vis. Hij blaast even naast me uit op het muurtje en we wisselen wat beleefdheden - hoop ik - uit. 'Fiesj' wordt veel gebruikt en ik hoop dat het 'goed' betekent. Duim omhoog en de man loopt verder.
Hogerop voetballen de kinderen op slippers of blote voeten met een lekke binnenband van een bal. Een lekke binnenbal dus. De man die net nog vistaxi was geeft aan dat hij over een half uur vertrekt naar Vila. Allerlei mensen springen in de achterbak en vaak stopt hij alleen voor een praatje, om een hand te schudden of om iets mee te nemen. Een paspoort wordt een paar kilometer verder weer aangepakt door iemand die weet heeft van dingen. Mysterieuze zaken spelen zich op Brava af.
De zon komt op achter de vulkaan van Fogo en het aantal onheilspellende geluiden op de boot is op 1 hand te tellen.
In een mooie koloniale woning op Fogo runt een enthousiaste vrouw het Casa da Memoria, een museum en bibliotheek met op de binnenplaats de mogelijkheid om films te vertonen. Ze komt met fotoalbums van de verschillende vulkaanuitbarstingen, met boeken en kaarten en met een mooie uitgave over Rotterdamse Kaapverdianen. Bij het afscheid krijg ik nog een kopie van een artikel over Darwin en Kaapverdië mee om te lezen. Enthousiast mens!
De piloot heeft dit keer genoeg zicht en dus landen we na 22 minuten op Santiago. Nou, Praia ken ik intussen een beetje dus ik zit al snel op het plateau aan een versnapering.
Morgen de laatste tussenstap.
Net voor het dorp begint, stopt de weg. Geen herbestrating of zo, gewoon niks. Alsof ze ooit iets heel ergs hebben gedaan. En nu als wraak: geen straat. Ook ligt het dorp niet aan het water, maar er een stuk boven. Lastig als je met een boot vol vis aan komt zetten. Veel huizen zijn ook niet af. Het doet aan Jemen denken of aan voormalig oorlogsgebied. Niet qua sfeer trouwens, want die is gemoedelijk - behalve bij het kaarten.
Aan het eind van de kam is het rustig en daar gaat 't wel honderd meter steil omlaag; diep beneden je liggen de bootjes op het strand. Sinds twee jaar is er een kabelbaan, speciaal voor de vissen. Maar nu sjokt er een man omhoog met een emmertje vis. Hij blaast even naast me uit op het muurtje en we wisselen wat beleefdheden - hoop ik - uit. 'Fiesj' wordt veel gebruikt en ik hoop dat het 'goed' betekent. Duim omhoog en de man loopt verder.
Hogerop voetballen de kinderen op slippers of blote voeten met een lekke binnenband van een bal. Een lekke binnenbal dus. De man die net nog vistaxi was geeft aan dat hij over een half uur vertrekt naar Vila. Allerlei mensen springen in de achterbak en vaak stopt hij alleen voor een praatje, om een hand te schudden of om iets mee te nemen. Een paspoort wordt een paar kilometer verder weer aangepakt door iemand die weet heeft van dingen. Mysterieuze zaken spelen zich op Brava af.
De zon komt op achter de vulkaan van Fogo en het aantal onheilspellende geluiden op de boot is op 1 hand te tellen.
In een mooie koloniale woning op Fogo runt een enthousiaste vrouw het Casa da Memoria, een museum en bibliotheek met op de binnenplaats de mogelijkheid om films te vertonen. Ze komt met fotoalbums van de verschillende vulkaanuitbarstingen, met boeken en kaarten en met een mooie uitgave over Rotterdamse Kaapverdianen. Bij het afscheid krijg ik nog een kopie van een artikel over Darwin en Kaapverdië mee om te lezen. Enthousiast mens!
De piloot heeft dit keer genoeg zicht en dus landen we na 22 minuten op Santiago. Nou, Praia ken ik intussen een beetje dus ik zit al snel op het plateau aan een versnapering.
Morgen de laatste tussenstap.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
