Graffitiwonderland

De regendruppels zijn heerlijk verkoelend en de temperatuur is zeker 15 graden gedaald. Het dorp waar ik nu in loop ligt mooi in een vallei op zo’n 1700 meter en aan alle kanten rijzen hoge bergen op.

Gisteren ben ik voor het eerst de bergen in gegaan op weg naar de kerk die prachtig boven Stepantsminda (Kazbegi) ligt. De rustige kant kent alleen wat wandelpaadjes die via een dorp lopen; de drukke kant een veel gebruikte autoweg. De wandeling is erg mooi, maar wel een kuitenbijter. Ik hoop hier nog een dag of vier te blijven, dicht bij de Russische grens en die van Zuid-Ossetië, omstreden gebied dus.

Net bedankte ik de vrouw van m’n onderkomen in het Russisch, maar dat was niet echt de bedoeling, zei ze vriendelijk en ik kreeg snel de Georgische versie te horen. Die moet ik maar vlot onthouden.

Ook in Tbilisi, een paar dagen geleden, waren niet alle Russen erg geliefd. Kreten als ‘F.ck Poetin’ en allerlei varianten daarop zag je op veel plaatsen in de stad.

Even terug in de tijd. Op zaterdagavond was ik aangekomen in Georgië, in Tbilisi, en daar tegen alle adviezen in met m’n medepassagiers een taxi genomen. Beetje prijzig maar wel lekker snel.. Mijn hotel is kleiner en bescheidener dan gedacht, maar voldoet toch prima. Ik word verwelkomd met Turkse koffie en een soort kokosmakronen en een half litertje koele rode wijn. Mooi begin dus! De airco werkt gelukkig goed, want het is nog boven de 30 graden en morgen komt daar nog wat bij.

Zondag lekker acclimatiseren en de stad wat verkennen. Oud-Tbilisi ligt op zo’n 20 minuten lopen. Ondergronds kun je de snelweg passeren en ook de brug heeft een voetgangerspad onderlangs. Graffitiwonderland is het, met hier en daar een piano en straatmuzikanten. Er wordt ook in de avond druk gebruik van gemaakt. Tbilisi lijkt interessant en leuk zo op het eerste gezicht, met wat toeristenstraatjes en veel horeca, een moderne loopbrug en een oude, opgeknapte passage. Maar veel te warm voor een ordinaire Nederlander. Gauw terug dus. Naar de airco.

Bij m’n tweede ontbijt krijg ik gezelschap. De vrouw komt uit Tasjkent en heeft jarenlang in Goa gewerkt en de man komt uit Mumbai. Ze blijken hier te zijn om te trouwen, weg van alle bureaucratie. Ze leggen uit waar ze allemaal aan moeten voldoen en dat dat jaren in beslag zou nemen terwijl dat hier in een dag, twee dagen kan. Ik wens ze veel sterkte!

Dit keer loop ik langs de badhuizen een canyonachtig gebied in met mooie houten huizen met versierde balkonnen. Binnendoor kom je bij de Botanische Tuin, die er mooi bijligt. Alleen, al dat klimmen en dalen vergt iets te veel van de verwende Hollander. Dat snelle komt later wel…

Terug naar dat mooie café aan het Maidanplein met uitzicht, airco en koele tapbiertjes. Wat een verwennerij! De dag is nog maar halverwege en ik heb ondanks de hitte nog wel wat plannen. Maar zien wat er nog van komt.