'Provisional'

Inderdaad gefietst in de omgeving van Villa de Leyva, en dat was maar op 2100 meter - dus 400 meter lager. Een andere man is hier gaan lopen op die dag en verdwaald; is in Nederland nog op het nieuws geweest volgens mij. Mooie tocht. Wel op een fiets die voor dwergen leek gemaakt en waarvan de versnelling ging protesteren zodra je echt omhoog moest (schade 1 blauwe teen - valt mee dus).

Eerst naar een Observatorium van de oorspronkelijke bewoners. Deed wat lullig aan, zeg maar - zie foto's. Wel boeiend en erg oud. O, 'Stonehengeachtige lullen' zie ik in mijn dagboek staan. Is misschien wel wat als titel?

Daarna verder over berg en dal. Hee loopt daar nou een Nederlander met een wond aan z'n been? Nee hoor het zijn fossielen die alle aandacht opeisen. Een Kronosaurus van 12 meter met enorme kaken. Dat heeft hier ooit gezwommen. Blij dat-ie de pijp uit is, anders was er een tweede Nederlander op het nieuws gekomen.

Dan bergop met de doortrappende ellende onder me. Natuurlijk de weg kwijt geraakt, da's logisch, maar na een tijdje nader ik toch de Plaza Mayor. De dikke banden zijn zo knetterhard dat je elke kei versterkt door je heen voelt sidderen. Zo fokking blij dat ik in de schaduw even bij kan komen. Je geeft veel, maar je krijgt er zooo veel voor terug... Ja, eelt op je aambeien...

Uurtje uitgerust voor de tweede slag: Casa Terracota, een Gaudi-achtig bouwsel dat ik nog gemist heb. Eerst door de prut, dan door de modder en dan antroposofisch genieten. Prachtige natuurvormen, kleibouw op z'n mooist met een heel fantasievol interieur. Octavio Mendoza heeft het allemaal gemaakt. Had nooit van de man gehoord. Echt de moeite waard!

Ten tweeden male arriveer ik op de Plaza Mayor. En omdat het toch een zweterig cultuurdagje is, verdiep ik me trillend in de Club Colombia Roja. Voorlopig m'n nummer 1 bier. De dames van het terras houden me goed in de gaten - je weet 't tegenwoordig maar nooit met die Nederlanders. Nee, hij heeft geen beenwond... De ondergaande zon zet het plein mooi in het licht. Ja ja, Villa de Leyva is een erg mooi stadje.

In Tunja weten ze op het busstation niet waar m'n hotel is. De tweede taxichauffeur toetert constant naar bekenden, dat geeft een vertrouwenwekkend gevoel. Hij brengt me feilloos naar het straatje, Carrera 11a, en hij weigert eerst zelfs de fooi. Meer dan 4 uur te vroeg ben ik, maar de vrouw leidt me gewoon naar mijn kamer. Ze loopt gezellig mee naar de wasserette. Ja ophalen aan het eind van de dag: ik blijf maar 1 nacht.

Het centrum is vlakbij, even door het park omhoog. Leuke, bruisende stad met veel studenten. Voor ik arriveer op de Plaza Bolivar zit ik al aan een heerlijke portie lang gegaard varkensvlees. Lechonera heet het volgens mij. Waanzinnig lekker. Met als uitsmijter zo' n superknapperig stuk spek. Enige minpuntje: in m'n enthousiasme is er binnensmonds iets kapot gegaan. F en nog eens F... Het zal toch niet? Bijna weekend, rotter kan het niet. En hoe staat het hier met de medische kennis? Straks rukken ze alles lachend uit m'n mond. Si, muy bonito! Mooi niet!

Eerst even alles gewoon negeren, dat werkt vaak best wel goed. Maar na het bezoek aan een oude Casa, begeleid door een heel aardige dame die net zo veel Engels spreekt als ik Spaans, moet ik het lot toch onder ogen zien. Terug naar de kamer, naar de aardige vrouw van het hotel. Wat zou een tandarts zijn, 'dentista' lijkt me wel een aardige gok. Ze pakt er een naslagwerk bij, belt wat en om 4 uur kan ik ergens bij een slager terecht.

Taxi gepakt na wat reinigingswerk, en op weg naar een Clini. De mevrouw achter de balie heeft weet van dingen, staat op en neemt me mee. Liggen en mond open, en de assistente die minder Engels spreekt dan ik Spaans, legt me uit wat er aan de hand is. 'Alles eruit en dan lekker van je weekend genieten, muy bonito'.

Nee hoor. 'Provisional', dat woord heb ik onthouden. Ik neem aan iets van een noodoplossing. Nou prima, muy bonito. Naar de kamer ernaast, het echte slachthuis. Leuke meid met monddoek voor. Krijg eerst een zurig reinigingsmiddel, dan nog wat andere ontsmetting - 'Heb je geen betere wijn?' - en na 10 minuten kan ik weer lachen. Voor de prijs van een wasbeurt ben ik tandtechnisch weer helemaal ok. Nou ja, wel 'provisional' natuurlijk.

Nou, in Tunja is er nog veel meer gebeurd, maar voorlopig lijkt me dit wel weer genoeg. Als je nog eens naar een gezellige, bruisende studentenstad wilt, en Leiden of Groningen kan je al dromen, ga dan voor de verandering eens naar Tunja. De tandartsen zijn er gezellig, vrolijk en niet duur...