Vallende bladeren

Zo, een heel nieuwe omgeving nu. Vrouwen met bloemen in hun haar. Azuurblauwe zee. Mannen die ukelele spelen. In de verte hoor ik de branding en dichterbij allerlei vogels.

Vorige week had ik die mooie rit gehad. Gelijk weer een enthousiast automobilist. De dag erna was het tot op de helft prima, daarna werd het hoogvlakte en erg veel van het zelfde. Dieptepunt was Kelowna. Alleen parkeerplaatsen, winkels en nietszeggende drukte. Pas in Hope kan ik eraf met het idee dat er iets te zien valt. Beetje te lang gereden naar mijn zin.

Hope was leuk: mooie canyon met oude treintunnels die nu helemaal verlaten zijn. Beneden stroomt een pittige rivier. De Fraser River komt verderop samen met een andere rivier in een gebied met nog behoorlijk hoge bergen.

In Vancouver blijkt mijn paspoort klaar te liggen, net als de plastic kaarten. Scheelt een jas: hartelijk dank Holland!

Om maar gelijk een punt achter de ellende te zetten, ga ik lekker vliegen boven Vancouver. Watervliegtuigen worden enorm veel gebruikt in Canada en ze zien er prachtig uit. Met een DeHavilland maak ik 's middags een ommetje, als co-piloot. Nou hebben die de laatste tijd niet zo' n goeie naam meer. Toch gewoon geland, op het water. Prachtig uitzicht over veel plekken die ik eerder al vanaf de grond heb gezien. Later nog gefietst. De weersverwachting is niet zo goed en nu kan het nog...

Na de laatste dingen in Vancouver te hebben gedaan, neem ik 's middags het vliegtuig naar LA. Dat blijkt niet zomaar te kunnen. Op m'n oude paspoort stond een visum en dat geldt niet voor het nieuwe. Kost ongeveer anderhalf uur om het voor elkaar te krijgen. Daarna de security enz. De veiligheidsmaatregelen worden steeds absurder...

Na LA om 1 minuut voor 12 naar Rarotonga. Zeg maar Raro, rijmt lekker op waro en daro. Cook Islands dus, met de vrouwen met bloemen en de muzikale mannen.

Bevalt prima. Al in het vliegtuig maakt de stewardess een gezellig praatje en alles is heel relaxed. Paar vrije stoelen naast me, dus lekker geslapen! In het Guesthouse weet niemand van m'n komst, maar dat maakt niet uit. Geen probleem. Zit vlak bij het water, azuurblauw. Lekker zandstrand met palmen: het lijkt wel vakantie!

Even lekker rustig aan, hoewel de scooter best wel vooruit wil. Morgen misschien een stukje lopen, over de heuvels midden op het eiland. Heb geen berenspray meer nodig en hoef geen herrie meer te maken om mijn komst aan te kondigen.

Heb zojuist aan de westkant van het eiland de zon onder zien gaan. Lekker restaurant met de tafeltjes in het zand. Moot tonijn van de bbq. Laat die bladeren maar vallen in Nederland...