Ciclovia en een ontroerende soap

In Bogota nog lekker de Ciclovia meegemaakt: op zondag worden wat wegen geheel of gedeeltelijk afgesloten voor fietsers, joggers, hondenuitlaters en wandelaars. Gezellige boel! Iedereen lijkt in beweging en oogt tevreden. Lekkere vissoep genomen met een gezond sapje en voor de middag uitgecheckt. De taxi op weg naar Portal Norte is wat minder gelukkig met de autovrije wegen: de files zijn indrukwekkend, zelfs op zondag. Na veel onoverzichtelijkheid beland ik uiteindelijk in de bus naar Zipaquira. Het hotel is onvindbaar en het wegdek vijandig voor m' n roltas. Later blijkt dat ik er twee keer vlakbij ben geweest, maar ja, domme hollander...

De eigenaar staat buiten, neemt de tas over en blijkt iets engels te spreken, een persoonlijke variant. Van Spaans maak ik weinig, maar dit is nog hopelozer... Vlot naar het gezellige stadje. Twee pleinen: 1 authentiek, 1 met veel horeca en vooral muziek. Elke zaak heeft een iets betere smaak en zet daarom het volume iets hoger. Het is zondagmiddag en dus tijd voor de pantoffelparade. Mooi uitzicht vanaf het terras. Een meisje naast me beschrijft met krijt het bord. Alle drankjes komen er kunstig op. Na drie bier (anderhalf uur) is ze bijna tevreden...

Zipaquira heeft een ondergrondse zoutkathedraal. Ik ben op maandagmorgen de eerste klant. De engelssprekende gids komt er zo aan. Na een flinke tijd sluit ik me toch maar aan bij een Spaanse groep, want er is verder geen vraag naar Engelse gidsen. Ave Maria klinkt op onder de grond, en kerstliedjes... Verder is de verlichting af en toe wat 'over the top'. Verder is het indrukwekkend, GROOT. Er zijn zelfs winkels beneden, een Cafe Colombiano (180 meter onder de grond) en een heerlijk ruim toilet. Af en toe wat rotte eierenlucht, mooi dooraderde wanden, veel chinese lampionnen (het jaar van de haan is net begonnen?) en een vergadercentrum. Het was een mooie dag onder de grond...

Dan met drie bussen verder noordwaarts. Met de Sopobus naar Briceno. Dan met de Libertadores naar Tunja. Dan met een kleine bus naar Villa de Leyva. Leve het openbaar vervoer! De Libertadoresbus heeft een ontroerende soap opstaan met topacteurs, de andere bussen swingende muziek...

Na 4 1/2 uur ben ik bijna thuis. Het begint net te regenen, te hagelen en te onweren; een enorme herrie op de overkapping van het binnenplaatsje. Na de bui het middeleeuws aandoende dorp in. Grote keien als wegdek, een enorm plein, ruig en zonder poespas. Erg sfeervol! Biertje(s) aan de Plaza Mayor. Het weerlicht en dondert vanuit de bergen in de verte. Ik weet het niet, maar het lijkt me tijd voor een spaghetti zeefruit. Ja, soms moet je van je intuïtie uitgaan. Door donker Villa terug naar de Hospederia.

De volgende dag wat musea en huizen bekeken. 's Middags weer regen, dus verplicht terrasweer. Morgen fietsen? De omgeving schijnt erg mooi te zijn. Allen naar Colombia!