Steentjes

Net de NT News gekocht (Northern Territory) en opeens verbaast het me niet meer dat ik het knap warm heb: 41 graden is het. In m'n kamer had ik lekker de aircon aangelaten en zodoende kan ik nu in een redelijke omgeving een verhaaltje maken.

Een week geleden ben ik richting Uluru gegaan, de grote rode rots. Vroeg op en alleen het hoognodige meegenomen. Mooie tocht! Wel veel gereden. Extra omgereden voor de Kings Canyon. Daar aangekomen bleek het te heet voor de wandeling over de kliffen. Alleen de 'boardwalk' bleek nog te doen en die gaf alleen een ver panorama. Beetje jammer dus. De rest was prima.

Lekker onder de sterren geslapen in een 'swag', een soort buitenslaapzak met een matrasje erin. Gewone slaapzak erin en pitten maar. Nou ja, de liefhebber kon eerst met een stok een cirkel in het zand trekken tegen eventuele slangen... en de echte perfectionist legt natuurlijk een paar stenen klaar tegen bijvoorbeeld dingo' s. Ik moet zeggen dat ik toch een paar steentjes heb klaargelegd naast m'n zaklamp. Beter mee dan om verlegen... 's Ochtends, wanneer het wat koeler wordt, kun je lekker de slaapzak over je heen trekken, maar zodra je de eerste vogel hoort, worden ook de vliegen weer actief...

Net voor de overnachting konden we trouwens nog wat versnaperingen inslaan en ijsblokjes. En ook hier gold weer 'beter mee dan...' De 'Tooheys New' blijkt prima drinkbaar in de woestijn! Mark, onze chauffeur en gids, blijkt ook nog eens een prima kok.

Het net dat ik tegen de vliegen bij me had heb ik eigenlijk maar twee keer gebruikt. Een keer bij zonsopgang bij Uluru en een keer bij de wandeling rondom de rots. Soms ben je het een beetje zat, al dat gewapper rond je hoofd. Steken doen ze niet, die beesten. Maar ze zitten wel constant bij je ogen en neus en mond en oren. Heel enthousiast zijn ze; ze komen kwispelstaartend op je afvliegen. Het zijn eigenlijk best heel leuke beestjes, nu ik er wat langer bij stil sta...

Voor Uluru hebben we rondgelopen bij Kata Tjuta, en eigenlijk zijn die wel zo mooi. Je kunt er lekker tussendoor en overheen lopen en de kleuren zijn betoverend!

Na al deze rotsen ben ik vanuit Alice Springs eerst naar het oosten gereden en daarna naar het westen. Bij de East MacDonnell Ranges kom je nauwelijks iemand tegen. Twee auto' s welgeteld. Onderweg lekker wat gelopen hier en daar. Geen echt lange tochten, want het is knap warm. Daar waar de verharde weg ophoudt zit een onderkomen, bij Ross River. Ze blijken nog plaats te hebben gelukkig. Ik kan mee-eten, er is een zwembadje en koud bier... Paradijsje dus...

Dan naar de wat drukkere westkant. Mooie wandelingen, canyons, zwemmeertjes, vindplaatsen van oker, en ook aan het einde van de wereld -zo voelt het- een soort hotel. Beetje boven de begroting, maar ja, je reist maar 1 keer...

Nu net weer terug in de stad. Museumpje gepakt na een wel heel erg lekkere cappuccino en het wordt nu toch wel erg warm. Zag net de 41 graden opdoemen in de auto. Zit nu dus in een soort koelcel dit stukje te typen. De kraaien krassen in de verte en er komen donkere wolken aan. Zou het zelfs voor deze woestijnstad wat te gortig worden?