Strak plan

Buenos,

Lang geleden dat ik in een warm hok met computers en ventilatoren zat...

Gistermiddag ben ik in Nicaragua aangekomen per bootje. We gingen vanuit Los Chiles in Costa Rica stroomafwaarts naar het Meer van Nicaragua, onderweg gadegeslagen door operetteachtige Nicaraguaanse militairen die af en toe een stukje papier van je moesten hebben met een stempel en een paraaf. Daarnaast zagen en hoorden we vooral de echte brulapen en veel vogels. Mooie grensovergang is het met louter jungle.

De dag was al vroeg begonnen. Om half vijf zouden we elkaar uitzwaaien in San Jose. Dat lukte mooi. De inzittenden van de bus zwaaiden naar de inzittende van de taxi en vice versa. Na een kwartiertje rijden door 'no go' gebied, waar hoererend en crimineel San Jose aan het werk was (inderdaad geen oord om met je Samsoniteroltas doorheen te banjeren bij nacht) kwam ik bij het busstation. Ik zet mijn tas neer en wil verderop een watertje kopen. Als ik een paar keer aarzelend lopend achterom kijk gebaart een man 'loop maar door, ik let wel op'. Bij terugkomst bedank ik hem met een opgestoken duim, in de hoop dat 't hier ook een positief teken is...

Na een tijdje komt de bus en voor 4 dollar mag ik mee voor een dag. Hoe ver het eindpunt is, is onduidelijk. Pas na zes en een half uur blijkt dat de Planet het allemaal wat korter had ingeschat... Gelukkig wordt de rit onderbroken door gegiechel van lieftallige schoolmeisjes, dubbel D dames die door het ganpad zwieren, blinde muzikanten met veel gevoel voor humor, ritmegevoel en voordrachtskunst, plantagearbeiders met zware lasten, vrouwen met baby´s, kinderen in schooluniformen en verkopers van hapjes, drank en fruit: een levendig ritje dus.
Wel zitten mijn knieën klem en worden ze langzamerhand gevoelloos tegen de voorzitting en stoppen we elke driehonderd meter om mensen en bagage in en uit te laten...

Wie heeft dit bedacht?
Hmmm, ikzelf, geloof ik... Strak plan zeg...

Nu zit ik dus in San Carlos. Een houten dorpje en haventje is het, erg gemoedelijk met vriendelijke mensen. De kinderen spelen op straat met simpel speelgoed of een stuk van een kartonnen doos of een lekke bal, maar er wordt veel gelachen. Tevredenheid alom. Minder ontwikkeld dan CR maar zo te merken een stuk echter...

Vanmiddag hoop ik een boot te pakken om het meer op te varen naar Ometepe, ongeveer negen uur varen. Een langzame 'barco' is het, dus ik moet me maar aanpassen aan het tempo van het land. Daar ga ik me de komende weken maar eens op toeleggen...

Groeten uit vochtig en warm maar tevreden en vriendelijk Nicaragua (vlak bij de Mosquito Coast trouwens, dus straks maar flink sprayen en slikken...)

CU,

Theo

PS Iedereen een goeie vlucht gehad naar Nederland? Groeten!
Heb inmiddels wat adressen geactiveerd. Mocht je geen interesse hebben dan kun je jezelf er zo uitgooien...