De ballen

Even wat schrijfschade inhalen...

Het paleis van de Sultan was een sof. Er stonden wat palen in de grond (99) die met touwen op hun plek gehouden moesten worden: er was een restauratie aan de gang, of dat had misschien zo geweest met wat minder 'korrupsie'. Je kon er niet in of op, en er gebeurde niets, een puinhoop dus...

Mijn begeleider bleek slecht ter been en ook slechtziend. Een paar keer heb ik 'm op moeten vangen om erger te voorkomen. Voelde me als een gymleraar die staat te vangen bij de bok, bij een motorisch gestoord klasje, maar dan erger... Ik kreeg het er benauwd van en het was al zo heet.

We startten op de markt maar toen hij over een zak met rijst of zo moest klauteren verloor hij zijn evenwicht en dreigde ruggelings ter aarde te storten onder ijselijke kreten van de omstanders. Ik was blij dat we zonder grote ongevallen de bemo weer in konden richting hotel...

Omdat m'n was sneller droog was dan verwacht heb ik snel uitgecheckt in het hotel. De kamer was een hoog hol met veel voor mij onbereikbare muggen, die dus 's nachts lekker hun gang konden gaan. Voor de deur zaten de motortaxi-jongens de hele nacht gezellig te keuvelen en de hond blafte vrolijk naar de maan. Gelukkig werd veel van deze herrie overstemd door de airco...

De douche was de meest ranzige tot nu toe, en dat wil na India toch wel wat zeggen; zelfs de kakkerlakken (zo'n 5 cm) werden er een beetje moedeloos van. Je moet het gezien hebben om het te geloven. En daarom ben ik hier ook.

Daarna achterop de motor, door de tropische buien. Gelukkig zat alles waterdicht verpakt, wat ook in de bus daarna goed van pas kwam: het dak lekte aan alle kanten en uit de speakers kwam dit keer geen muziek maar regenwater. Gezellig was het wel... Voet tegen de rugzak zodat-ie niet uit de achterdeur zou kieperen. Zelf steeds van plaats wisselen om een beetje droog te blijven en je dan schrap zetten als er weer een haarspeldbocht aan kwam en onderwijl een geanimeerd praatje... Het houdt je scherp zullen we maar zeggen.

Toen naar de pont gerend, want de bus kwam precies op het moment dat de ferry zou vertrekken. Net gehaald en op tijd het ruim ingelopen. Boven weer de gebruikelijke vragen. Wie, wat waar, hoezo enz. errug nieusgierig maar niet onsympathiek.

Na zo'n twee uur varen en stilliggen met de roestbak, leggen we aan op Lombok, met de vulkaan de Rinjani op de voorgrond - meer dan 3700m! en dat voor zo'n klein eiland -. De bus gaat morgen weer, zo blijkt. Busje afgehuurd en lekker luxe naar Mataram gereden, de belangrijkste stad, op zo'n anderhalf uur rijden.

Hier blijken de eerste twee hotels van m'n keuze vol; bij de derde is het wel prijs. Dit keer een redelijke kamer met dito douche en zelfs een werkend fonteintje waarvan het water niet direct op je voeten stuitert! Geluk bestaat nog dus...

En dat geluk had ik vandaag ook. In een bemo proberen in ieder geval twee mannen me te bestelen. Na wat voorbereidingen houdt de een me aan de praat en de ander zit met een langwerpig tasje of zo boven m'n rugzak, hand onder zijn eigen tasje. Opeens krijg ik argwaan. Hij zal toch niet... Ja hoor, twee van de drie ritsen zijn een klein stukje open, terwijl ik daar erg secuur op ben. Ik sta op, gooi m'n tas in de andere hoek en de rest wordt toch weggecensureerd... Ik was echt pissig, ECHT PISSIG, en dat heb ik ze ook verteld. Even gecontroleerd of ik alles nog had en de man gezegd dat als ik 'm in de stad tegen zou komen ik de kop van z'n romp zou trekken of de ballen achter etc. etc.
Het busje stopte en ik ben uitgestapt, hoefde niet te betalen en dus zat de chauffeur waarschijnlijk ook in het complot. Achteraf zijn er meer dingen gebeurd, ter voorbereiding maar dat voert te ver.

Geluk gehad dus! Een lekkere kop koffie genomen op de goede afloop...

Lang geleden Matty! Leuk om wat te horen; de reis gaat volgende week naar het zuiden, naar Darwin. M'n buurman in het hotel (werkt in Australie) zei gelijk dat ik daar op moest passen voor krokodillen, dus dat klinkt veelbelovend. Hij vertelde van iemand die de Balibommen had overleefd en een week later bij Darwin door een krokodil was opgegeten. Misschien wel een 'broodje-krokodil'-verhaal...

Udo, my testpage was NO joke, and the weather overhere sucks: too much serious rain, so no vulcanoclimbing and perhaps even no Gilibeach! Crap!

De Citotest klinkt heerlijk ver van m'n bed, wat was dat ook alweer?

Iedereen die nog de weg op moet: goed oppassen want het schijnt glad te zijn. Hier op Lombok is het glibberig van de regen en de modder. Dus:

glibberige groeten van

Theo