Bali? Baluh!

In de namiddag keurig naar het vliegveld gegaan met het openbaar vervoer en door de regen, maar ja, je gaat naar Bali dus daar heb je wat voor over nietwaar?

Niet dus. Zodra de man die me in zou checken vrij panisch begon te zoeken in m'n paspoort wist ik het: er klopt iets vreselijk niet hier, dit gaat fout, dit komt nooit meer goed, ergens ben ik iets vergeten, iets fundamenteels.

En dat bleek dus te kloppen na een paar minuten. De man durfde zijn vermoeden nauwelijks te uiten, maar zou het misschien kunnen dat je als Nederlander, heel misschien voor Indonesie een visum nodig zou kunnen hebben? Hij vroeg het nog aan wat collega's naast hem en hij raadpleegde z'n computer: ja, het had er toch alle schijn van dat deze klant niet in alle opzichten geholpen zou kunnen worden...

Meestal gebeuren deze dingen net voor het weekend, autopech, een vulling die afbreekt, maar dit is net voor het kerstweekend, maandag is het hier ook nog 'holyday', hoeveel rotter kan het nog worden?

Weer dat hele k..eind terug met de metro, met die zware rugzak op, en hoe vind je zo snel weer een redelijk hotel (dat niet vol zit en enigszins betaalbaar is...) en dat ticket, blijft dat nog geldig, en wat ga ik die komende dagen hier doen, de leukste dingen heb ik al gedaan, en.....

Nee!! Dit is nou een echte uitdaging. Ook als het tegenzit, zit het juist mee. Goed zo, de kracht van positief denken; tegenslagen bestaan helemaal niet, alleen tussen die flaporen. Juist, that's the spirit, zo moet het.

Juichend van plezier stapte ik weer uit de metro; een nieuwe mens was opgestaan: al dat getob, dat schiet toch niet op?

Om kort te gaan. Ik zit nog steeds in datzelfde Singapore maar wel in een heel andere buurt (Little India). Heb een ander hotel, met een prachtbar en goeie muziek en bier van een Australische (micro)brouwer.

Op het vliegveld ben ik maar gelijk flappen gaan tappen, want goedkoop kun je Singapore niet echt noemen. Vanavond ga ik echt heel veel drinken, want het is bijna kerst en ik moet even wennen aan mijn nieuwe (dus ouwe)horizon.

En heel veel positief denken, dat ga ik doen. Zoals: Bali stelt toch niks voor, Singapore, dat is pas wat! Blij dat ik daar voorlopig niet heen hoef...

Verder:

De knieen en ellebogen werken weer, medische zaken kan ik dus voorlopig met gerust hart vergeten.

Singapore is echt heel bijzonder, ik wil dus wat meer het diepe in hier.

Dinsdag sta ik als eerste klant op de stoep bij de Indonesiche ambassade (ik scheld ze eerst verrot natuurlijk) en dan hoop ik woensdagavond echt te gaan vliegen, maar je weet maar nooit hier...

Wens ik iedereen een fijne Kerst toe met mooie muziek en lekker eten en een gewijde sfeer.

Kerstgroeten van

Theo