Een zanderige basis

Zo, er is net een anti-muggenkaars aangestoken en onder m'n stoel gezet, de fiets staat voor de winkel met wat computers en het is midden op de dag (woensdag?). Hoe is het in Nederland?

Ben gisteravond laat aangekomen; had eigenlijk per boot aan moeten komen maar die liep op driekwart vast en toen maar per pick-up verdergegaan. Ik ben nu in Mandalay, een vrij grote stad ongeveer in het midden van het land.

De boot vertrok vanuit Bagan, het gebied waar zo'n 2000 tempels en andere heiligdommen staan. Prachtig! Mooi glooiend landschap met bomen en struiken (soms nog in bloei) en daarin dan al die oude tempels. Zandpaden met ossenkarren met af en toe een plek om wat te eten of drinken. Beter kan niet!

Hoewel: juist daar kreeg ik een voedselvergiftiging, je weet wel, alle ingewanden binnenstebuiten en in aanbidding voor de pot, temperatuur omhoog en niet in staat om langer dan 3 seconden rechtop te staan... Fijn dankuwel. Wel een lekkere kamer om ziek te worden: ruim, koel, schoon, water in voorraad, dus dat viel nog mee.

Het begin in Bagan was veelbelovend met een schitterende vlucht bij zonsopkomst, tempels, rivier en een paar luchtballonnen en ook het eind (dag 3) mocht er zijn. Het middenstuk maar snel vergeten...

Gek, maar je lichaam vergeet 't niet, het lijkt niet erg gesteld op Myanmar-eten. Het eten hier is zout, koud, hard met kruiden die ik niet lekker vind en het heeft een soort zanderige basis. Was in India wel anders...

Tot zover het geklaag. Birma is verder zeer bijzonder. Brommerrijders hebben hier nog helmen op uit de WO-2 (of -1), ossenkarren dus, veel chinese invloeden, maar dan uit de tijd van het rode boekje, tv-uitzendingen die aangepast worden (BBC-World bijv.), en vooral ontzettend aardige mensen. Toen ik gisterochtend vroeg naar de boot werd gebracht, ging dat met paard en wagen over een stoffige weg. Het leek wel de 16e eeuw ofzo!

Politieke grappen maak ik niet meer natuurlijk, daar is m'n gezondheid te broos voor nu; maar wat in het vat zit...Ook 10-minutenavonden zijn een te link onderwerp nu, ze weten je tegenwoordig overal te vinden... En met Sinterklaas in die kou heb ik diep medelijden. Met jullie niet hoor, en met mezelf ook niet. We slaan ons er wel doorheen. Ja toch?

Mandalay ligt te wachten! Allen daarheen!!

Hartelijke groeten,

Theo

P.S. De toestand van de patient gaat vooruit: hij heeft zojuist zijn eerste (tap)biertje op sinds zijn slepende ziekte.