Iron Maiden

Tien dagen, in een (1) stukje.

Here we go!

De eerste paar dagen kunnen kort, want een soort van voedselvergiftiging.

Zo, dat schiet op.

Het voordeel van zo’n rotbegin is wel dat je daarna alles in dankbaarheid aanvaardt.

Alles? Jazeker, alles.

Het begin was veelbelovend. Vliegen vanaf Rotterdam is toch een beetje als een thuiswedstrijd spelen. Wind mee en een vlotte avondbus in Faro richting onderkomen. De code klopt en een sleutel ligt klaar en de volgende middag zit ik al in een museum met Fado en Port toe: salute!

Dan nog in de zon en uit de wind bij het oude kasteel, wijntje erbij en Earth, Wind and Fire met uitzicht op de Ria Formosa - de Wadden van Portugal- : wat kan er misgaan?

Ja, dat heb ik al verklapt dus. Snel een paar dagen en heel wat podcasts verder.

Faro blijkt een leuke stad te zijn. Van de kapel bekleed met doodshoofden werd ik niet heel blij na de doorstane ellende, maar in de Se (de kathedraal) word ik verwelkomd door orgelmuziek en een mooi uitzicht later. De patiënt knapt wat op! Luiers af en op naar Tavira…

De Panda rijdt als een malle en Olhão is verrassend leuk. Prachtvismarkt met leuke tentjes aan het water en een Moorse binnenstad. De eerste hongerklop dient zich al aan en wordt bestreden met wat gerookte zalm. De luiers ben ik al bijna vergeten!

In Tavira heb ik zicht op de rivier en beland ik al snel bij het door Pedro - de uitbater- aanbevolen eethuis. Ze serveren grootmoeders kwaliteit naast een grote bel rode wijn.

Rustig is het, zowel in de stad, als op de weg, als in het restaurant. Tavira is sfeervol en ligt prachtig aan de rivier, er is zat te zien.

Verder lijkt de halve Punjab zich hier gevestigd te hebben. Werkvergunningen schijnen makkelijk gegeven te worden. En het eten is overheerlijk.

Ook in Tavira veel Moorse overblijfselen. In het museum zijn nog muren te zien van zeker twee meter dik en een wondervaas met bovenop figuren die water kunnen spuwen of slikken. Op de tweede verdieping hangen er zwart-wit foto’s uit Iran. Dacht eerst dat het werk van Escher was, maar het bleken foto’s uit Isfahan te zijn.

Verder heeft haast elke pastelaria heerlijke koffie en overheerlijke zoetigheden. Ik blijf nog even hier dus.

Tijd zat voor een boot naar de Wadden, naar Ilha de Tavira. De Rio Gilao vaar je dan in een kwartiertje af, en dan is het nog een steenworp naar de overkant. Hier is het nog rustiger!

Wandelen is hier lekker overzichtelijk: links de Middellandse Zee en rechts wat duinen. En dat een kilometer of vijf. Tijd voor grote garnalen in knoflook, niemand die er hier last van heeft. En de maag protesteert niet meer. Op de boot gaat alles weer goed, iedereen zeewaardig.

Op weg naar de Spaanse grens kom ik nog in de toeristenhel, hier Monte Gordo geheten. Ook heel rustig, waarschijnlijk omdat iedereen zich net verhangen heeft.

Gelukkig, een bordje ‘Castro Marim’. Wegwezen!

Het kasteel is gelukkig weer sfeervol en rustig. De martelafdeling is wat confronterend en ik weet nu wat een ‘Iron Maiden’ is. Eindelijk.

Verlicht beklim ik mijn Panda en ga op weg naar Alcoutim via een heuvelachtige weg die de laatste vijftien kilometer langs de rivier loopt. Het dorp lijkt uitgestorven, maar beneden aan het water hoor ik geluid. Het komt uit ‘O Contrabaudista‘, een gezellig eetzaakje aan de grensrivier. Het lijkt trouwens wel alsof ik alleen maar gegeten heb. En ik denk dat dat wel klopt. Maar ja, wat in te halen hè.

Vette vingers, vette kop. Ik blijk varkenskrabbetjes te hebben besteld. Niet erg vegan, maar wel erg lekker.

Enkele kastelen en kerken verder zit ik nu in de buurt van een verlaten mijn waar ik de Portugese variant van een Kapsalon heb geproefd. Geen aanrader, geef mij de Rotterdamse maar, de echte.

Verder is Mertola een heel mooi stadje, op een verhoging, met twee rivieren er omheen.

Goeie kamer met een aardige eigenaar die me steeds uitnodigt voor ontbijt, koffie, appelflappen en net nog een Kerstman van chocola.

Zo’n man ziet gewoon dat je het erg zwaar hebt gehad, terwijl je nergens over klaagde.

Op naar de Kerst nu, maar eerst de airco wat warmer zetten.