Brand
Door: otheo
04 Februari 2006 | Australië, Darwin
Voelt toch raar, voor het eerst op een nieuw continent.
De eerste kennismaking was midden in de nacht, op een bijna uitgestorven vliegveld. Een shuttlebusje rijdt me naar het hotel, zet me er zelfs pal voor af. De chauffeur heeft lang haar, een korte broek aan en een hoed op. 'No worries, mate', waarschijnlijk ga ik het nog vaak horen... Alles lijkt georganiseerd en op een relaxte, vanzelfsprekende manier z'n weg te vinden.
Zelfs de receptie ontwaakt, en dat om kwart over vier 's nachts... Binnen een kwartier lig ik op bed, heb geen idee hoe de omgeving eruit ziet, hoever ik van de stad af ben, wat ik morgen kan verwachten. Eerst even de ogen dicht...
De volgende dag laat ik me lekker een ontbijt met gebakken spek en eieren klaarmaken en een pittige koffie. Lopend naar de stad ben ik de enige wandelaar, is het loeiend heet en SPREEKT NIEMAND ME AAN!
Zo, dat lucht op maar is ook wel even wennen. Geen 'Hey bos, need transport? Yes, you look my shop? Want drink?' Nee hooguit, He mate, you're allright?
Lekker de toeristenbus genomen voor een rondrit door Darwin. In '74 heeft een cycloon de stad helemaal vernield, en dat is een van de aandachtspunten in het prachtige museum. Verder valt op dat er een hek is richting zee: regelmatig schijnen er krokodillen van de andere kant over te komen, en die willen ze wat tegenhouden. Toch werden er zo'n 200 opgepakt afgelopen jaar. Zomaar zwemmen moet je hier niet te makkelijk doen dus...
Na een paar overheerlijke pinten en een Camembert uit de oven met stampot en worst daarna (ja, alles is hier weer zo'n beetje te koop: heeeeerlijk!) ben ik naar de kamer gegaan om alles op een rijtje te zetten. Na een slaapje kwam ik tot de ontdekking dat het matras toch wel erg veel leven bevatte. Er bewoog van alles... Na wat tegenmaatregelen heb ik me voorgenomen om morgenvroeg maar te gaan verkassen.
Nu zit ik in een nieuw onderkomen, Chilli's of zo. En dan nu naar de titel van dit stukje. Laat ik nou net, zittend op een terrasje, de brandweer langs horen komen. Ze leken een stukje verderop te stoppen, een beetje richting mijn hotel... De straat wordt afgezet, meer brandbestrijders voegen zich bij hun collega's.
een lang verhaal kort. Als ik na een uurtje naar m'n nieuwe kamer wil word ik tegengehouden. Er is brand geweest in kamer 10A. 10A? Ja. Ik vis de sleutel uit m'n broek en je raadt het al: 10A...
Ik laat de sleutel aan de staf zien en vraag naar m'n rugzak. Ik ben een minuut binnen geweest om m'n spullen neer te zetten en ben daarna de stad ingegaan...
Alles zal toch niet lichtelijk chilli geworden zijn? Na een paar minuten mag ik mee naar binnen. Een lamp is (kortsluiting?) gaan smelten op iets van plastic, en zo is het ontstaan. De rugzag staat tegen de andere muur, de beschermhoes zit er voor een groot deel omheen en op wat grijs stof (van het blussen?) lijkt alles in orde. OEF... verzuchtte hij.
Het lot lijkt me welgezind en ik hoop dat dat voorlopig maar zo blijft...
Ben nu aan het kijken naar mogelijkheden om een paar dagen de natuur in te gaan, hopelijk zonder aangebrande luchtjes, krioelende beestjes of hoge golven...
Allemaal een rustig weekend toegewenst!
Theo
PS
Er komen nu nog steeds mensen binnen hier, die het hotel niet in mogen vanwege de brand; ik ga me bijna schuldig voelen. Ach, zo blijft slaperig Darwin ook in het weekend nog een beetje wakker...
Doei!
De eerste kennismaking was midden in de nacht, op een bijna uitgestorven vliegveld. Een shuttlebusje rijdt me naar het hotel, zet me er zelfs pal voor af. De chauffeur heeft lang haar, een korte broek aan en een hoed op. 'No worries, mate', waarschijnlijk ga ik het nog vaak horen... Alles lijkt georganiseerd en op een relaxte, vanzelfsprekende manier z'n weg te vinden.
Zelfs de receptie ontwaakt, en dat om kwart over vier 's nachts... Binnen een kwartier lig ik op bed, heb geen idee hoe de omgeving eruit ziet, hoever ik van de stad af ben, wat ik morgen kan verwachten. Eerst even de ogen dicht...
De volgende dag laat ik me lekker een ontbijt met gebakken spek en eieren klaarmaken en een pittige koffie. Lopend naar de stad ben ik de enige wandelaar, is het loeiend heet en SPREEKT NIEMAND ME AAN!
Zo, dat lucht op maar is ook wel even wennen. Geen 'Hey bos, need transport? Yes, you look my shop? Want drink?' Nee hooguit, He mate, you're allright?
Lekker de toeristenbus genomen voor een rondrit door Darwin. In '74 heeft een cycloon de stad helemaal vernield, en dat is een van de aandachtspunten in het prachtige museum. Verder valt op dat er een hek is richting zee: regelmatig schijnen er krokodillen van de andere kant over te komen, en die willen ze wat tegenhouden. Toch werden er zo'n 200 opgepakt afgelopen jaar. Zomaar zwemmen moet je hier niet te makkelijk doen dus...
Na een paar overheerlijke pinten en een Camembert uit de oven met stampot en worst daarna (ja, alles is hier weer zo'n beetje te koop: heeeeerlijk!) ben ik naar de kamer gegaan om alles op een rijtje te zetten. Na een slaapje kwam ik tot de ontdekking dat het matras toch wel erg veel leven bevatte. Er bewoog van alles... Na wat tegenmaatregelen heb ik me voorgenomen om morgenvroeg maar te gaan verkassen.
Nu zit ik in een nieuw onderkomen, Chilli's of zo. En dan nu naar de titel van dit stukje. Laat ik nou net, zittend op een terrasje, de brandweer langs horen komen. Ze leken een stukje verderop te stoppen, een beetje richting mijn hotel... De straat wordt afgezet, meer brandbestrijders voegen zich bij hun collega's.
een lang verhaal kort. Als ik na een uurtje naar m'n nieuwe kamer wil word ik tegengehouden. Er is brand geweest in kamer 10A. 10A? Ja. Ik vis de sleutel uit m'n broek en je raadt het al: 10A...
Ik laat de sleutel aan de staf zien en vraag naar m'n rugzak. Ik ben een minuut binnen geweest om m'n spullen neer te zetten en ben daarna de stad ingegaan...
Alles zal toch niet lichtelijk chilli geworden zijn? Na een paar minuten mag ik mee naar binnen. Een lamp is (kortsluiting?) gaan smelten op iets van plastic, en zo is het ontstaan. De rugzag staat tegen de andere muur, de beschermhoes zit er voor een groot deel omheen en op wat grijs stof (van het blussen?) lijkt alles in orde. OEF... verzuchtte hij.
Het lot lijkt me welgezind en ik hoop dat dat voorlopig maar zo blijft...
Ben nu aan het kijken naar mogelijkheden om een paar dagen de natuur in te gaan, hopelijk zonder aangebrande luchtjes, krioelende beestjes of hoge golven...
Allemaal een rustig weekend toegewenst!
Theo
PS
Er komen nu nog steeds mensen binnen hier, die het hotel niet in mogen vanwege de brand; ik ga me bijna schuldig voelen. Ach, zo blijft slaperig Darwin ook in het weekend nog een beetje wakker...
Doei!
-
04 Februari 2006 - 09:26
Tom:
Intrigerende titel, "brand", en dus gelijk maar je berichtje gelezen. Dat scheelde weinig! Gefeliciteerd met de goede afloop. Nu nog die krokodillen zien te vermijden. Al kangeroes gezien? Hartelijke groeten. -
04 Februari 2006 - 09:44
Joke:
OEF, inderdaad.
Het veilige continent herbergt nogal wat verrassingen: cyclonen, kroko's, kriebelende, matrasbeestjes en onveilige bedradingen.
Voor ons lezers levert dat weer een spannend bericht op!
Het tijdsverschil is al opgelopen tot 9 uur: op naar de datumgrens.
Hoop dat je tocht de natuur in lekker saai wordt! No worries, mate! -
04 Februari 2006 - 10:36
Drj66:
Van de regen in de fik.
Het geluk is met je.
Stel het niet teveel op de proef, zou ik zeggen.
Veel plezier in Australië. -
06 Februari 2006 - 12:20
Theo:
Geen kangoeroes gezien nog. Over een paar uur ga ik de natuur in (Kakadu)voor een 'green season program', oftewel nat worden gegarandeerd...
Groeten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
