Wat een zee van tijd!

Nog een hele dag te gaan! Nee nog meer zelfs: 25 uur voordat ik op het vliegveld van Managua hoef te zijn. Wat een zee van tijd!

Zometeen pak ik de bus naar Managua en daarna hoop ik richting kratermeer van Apoyo te gaan. Daar is het even de vraag of ik dan tijdig op het vliegveld kan komen, anders overnacht ik elders.

Gisteren, dinsdag, was natuurlijk cultuurdag. Eerst naar de kathedraal gegaan waar ik na een tijdje meekon met een groepje Amerikanen. Er zat een Hondurese jongen bij die alles vertaalde zodat alles goed te volgen was. De groep Amerikanen was hier om te evangeliseren, net als de groep die ik bij de Isletas was tegengekomen. Evangeliserende Amerikanen, in Midden Amerika? Iedereen is hier al katholiek, dus hoe zit dat?

De kathedraal is de grootste van deze buurt en vanaf het dak had je een prachtig uitzicht over alle vulkanen die Leon omringen, sommige rokend andere schijnbaar in rust.

´s Middags met een historisch uitstapje meegeweest in een jeep. Interessant! Langs oude kerken, bomen en een fort dat door de contra´s gebruikt is voor allerlei vreselijke dingen. Met een koel biertje het stof weggespoeld en even nagepraat met m´n Canadese en Amerikaanse tourgenoten.

En dan nu: nog 24 uur en 50 minuten te gaan: waanzinnig veel tijd dus om nog van alles te doen...

Even inpakken en dan richting busterminal die in de Planet omschreven staat als ´chaotisch´. Dat belooft meestal weinig goeds...

We gaan zien! Op naar de Big Mama!

Hartelijke groeten,

Theo