Patagonie

Dag allemaal,

Het is maandagmiddag, net een lekkere koffie op, het regent of miezert een beetje, goeie computer in een warme ruimte dus een goed moment voor een verhaaltje op het internet.

Na Valparaiso ben ik inderdaad met de nachtbus naar het zuiden gereden in zo'n 14 uur. De bus reed in 1x door, je kreeg een kussentje, een deken en 's morgens wat koffie maar veel slapen was er niet bij. Een dame op het station bracht me naar een overnachtingsplek bij een familie. Erg klein en geimproviseerd, maar ik had weinig zin om veel tijd te besteden aan het zoeken naar iets anders. Alles doet wat Oostblokkerig aan, wat armoedig en koud, zelfs het eten...

Na een paar uur vind ik een kantoortje dat een leuk aanbod heeft voor het weekend: een trekking richting vulkaan, wat varen, overnachten bij een familie en lopen met een gids. Kleine groep. Leek me wel wat!

Zaterdagochtend werd ik opgehaald door Felipe, de gids. Met de auto hebben we Francine en Tim (uit Ausralie) opgehaald, m'n rugzak gestald bij een hostal en daarna vlot het Llanquihemeer rond, richting Osornovulkaan. Felipe vertelt veel over Chileense achtergronden, o.a. over de studenten- scholierenstakingen die momenteel aan de gang zijn en in de namiddag wandelen we een stuk over vulkanisch gesteente in de regen.

We lopen over de voet van de Osorno, een 'echte' vulkaan, voor het grootste deel met sneeuw bedekt, maar nu helaas voor een groot deel door wolken onttrokken aan ons zicht. We moeten wat riviertjes over, een via een wel heel glibberige boomstam die een paar meter boven een wilde stroom ligt. Alles gaat gelukkig goed... Wat als je onderuit gaat? We zijn minstens 4 uur verwijderd van de eerste nederzetting... Maar alles o.k. dus. In het donker komen we aan bij een riviertje aan het Todos los Santosmeer.

We zien een sigaret opgloeien in het donker; de schipper zit al op ons te wachten in zijn bootje. Maar eerst iets veeeeeel belangrijkers: Pisco Sour! Een van de lekkerste drankjes denkbaar... We drogen een beetje op voor de open haard en na een uurtje volgt de overtocht naar een van de weinige huisjes in de omgeving. Alle vochtige spullen boven de haard en aanvallen maar!

De volgende ochtend is het koud maar helder. De vulkaan ligt pal voor de deur aan de overkant van het riviertje, prachtig wit tegen de blauwe lucht: welkom in Patagonie! Na het ontbijt gaan we met het kleine open bootje het meer op. Het is KOUD K O U D..., na een uur stap ik krakend uit en heb ik zeker een half uur nodig om me weer een beetje mens te voelen. De boottocht was prachtig: vulkanen, besneeuwd en wel en in de verte de Argentijnse Andes.

Er zijn een paar huizen te zien aan het meer. Deze zijn merendeels het bezit van Duitse families. Sommige van hen zijn hier rond 1850 gekomen (Krim?), sommige rond 1942. Zou interessant zijn om wat meer van die geschiedenissen te weten te komen... De huizen zijn alleen per boot bereikbaar en hebben zo ongeveer het mooiste uitzicht denkbaar.

Dan volgt een wandeling van een uur of vijf, door strommpjes, over modderpaden, vulkanisch gruis, modder, veel modder. Soms moeten de schoenen uit en doorwaden we door de koude riviertjes... Aan het eind hebben we een mooi uitzicht over het Reloncavi-fjord.

In het niets staat er een auto te wachten op ons en in een uur worden we teruggebracht naar Puerto Varas. Op naar de hete douche, de koude halve liter (2 vanwege happy hour...) en het heerlijke maal. We hebben het verdiend (vinden we zelf...).

Zo, vandaag lekker uitrusten en proberen om ergens een auto te huren. Morgen dan naar het eiland Chiloe voor een paar dagen en verder gaat mijn planning niet.

Jong Oranje heeft het goed gedaan zie ik net! Mooi, nu de grote jongens nog...

Ja Ronald, Chili is niet verkeerd... Ze geven zelfs toe dat Pisco Sour een Peruviaanse uitvinding is! Groeten, en sterkte met de kou daar...

Hoop dat inmiddels alle e-mailmeldingen weer werken. Groeten aan iedereen in Hollanda!

Theo