Dr No

Hi folks,

Twee dagen de tijd gehad om weer een beetje aan het grotestadsleven te wennen. In de buurt van bezienswaardigheden valt dat niet altijd mee: gisteren werd ik elke twee stappen aangesproken door taxichauffeurs, verkopers, bedelaars, hotelproppers of lui met duistere motieven waar je niks van wilt weten. Je blik past zich aan. Je probeert alles te zien maar geen oogcontact te krijgen en niet te reageren. Mijn naam is dr NO en ik kom uit Burkina (hoewel ze dan ook meestal reageren met 'Ah Burkina: nice!')

Buiten dit soort buurten zijn de mensen onveranderlijk erg aardig en behulpzaam. Een probleem hebben is een feest. Je komt overal en binnen no time is alles geregeld. Pas stond ik met de motor zonder benzine en dat was met wat hulp van een rickshaw zo geregeld. Horloge staat stil? Geen probleem, wil je een echte of een namaakbatterij? Namaak natuurlijk want dat past beter bij het horloge...

Het leven op straat moet je zien om het te geloven. Het is enorm druk met wandelaars, fietsers, brommers, auto's, vrachtwagens, fietstaxi's, ossenkarren. Overal stalletjes waar je koffie, thee, sapjes, hapjes enz. kan kopen. Bedelaars zitten op straat, de helft van de mensen loopt blootsvoets te wandelen, staat wat te keuvelen.

De meeste straten zijn onverhard, vuil ligt aan de kant opgestapeld, er lopen koeien te grazen midden op straat en af en toe kom je een olifant tegen. Dat bij de pestherrie die het verkeer maakt, de geuren die er hangen - lekker en goor, de warmte die alomaanwezig is, de exotische muziek die je overal hoort, maakt dat je af en toe behoorlijk uitgewoond bent. 'Nu even niet' is toch wel het minste wat je dan denkt. Aan de andere kant is het een soort geweldig overdonderende film waar je in loopt.

Het regelen van een treinkaartje is al een belevenis met alle bureaucratie die er bij komt kijken. Maar ja: tijd zat, dus genieten maar van al het wonderlijks.

Hetzelfde geldt voor een kopje koffie drinken. De mensen die om je heen zitten hebben vaak zulke prachtige gewaden aan en sieraden om dat je je op een andere planeet waant, of minimaal een paar eeuwen terug.

Terug naar onze tijd: het tijdverschil snap ik nog steeds niet, Het zal wel in dat halve uur (van de 3 1/2) zitten. Een magnumfoto opsturen hoeft niet, want die komt er aan (half jaartje nog schat ik). Warmte per mail opsturen doe ik bij deze; dan wordt het hier wat koeler, hoop ik.

Lees net dat F (de trots van Rotterdam) heeft verloren. Soms gaat er niks boven onwetendheid...

Ben nu precies vier weken weg en heb het idee dat het al veel langer is. Er staat nog aardig wat op het programma, maar waar ik morgen ben weet ik nog niet; een lekker vrij idee.

Las net in het restaurant een mooie spreuk: 'complaint is a gift'. Maar ondanks dat wens ik jullie weinig klachten toe deze week.

Klagen ken altijd nog toch? Niet dan?

Groeten,

Theo