Lekkere koffie

Vanuit Medellin naar het zuiden gegaan, richting bergen. Het eerste deel ging met een luxe bus naar Pereira in zo' n zes uur. Ik had begrepen dat je dan door kon naar Filandia. Die naam vond ik erg mooi. De bijrijder had een ingewikkeld verhaal. Kern was: het kan niet. Voor de zekerheid ook maar aan de chauffeur gevraagd en die kwam met een andere lezing. Snel de tas uit het onderste deel van de bus gepakt en alsnog op weg naar Filandia. Die bus vertrekt bijna.

In Filandia een paar keer de weg gevraagd en de jongen die goed Engels spreekt weet exact waar ik moet zijn. Het plein ziet er gezellig en levendig uit. Veel boeren uit de omgeving zo te zien, koffieboeren dus. Sluit de reisdag af met een Ierse koffie in een mooi koffiezaakje.

De toeristeninfo is dicht de volgende ochtend, maar de schoonmaakster wijst naar boven. Daar zit een jongen die zijn vriendin vervangt die naar Bogota is. Hij weet niet alles, maar hij gaat zijn best doen en hij spreekt wat Engels. Hij tekent op een papiertje hoe ik bij de Mirador moet komen en neemt me daarna mee naar een man die me kan gidsen in het natuurgebied Bremen. Dat gaat lekker zo!

Op het plein komt - daar gaat-ie weer - een hond kwispelstaartend op me af. Hij loopt gezellig mee naar de uitkijkpost terwijl hij af en toe een bromfietser aanvalt. Mooi uitzicht alle kanten op vanaf de heuvel waarop een grote houten toren is gebouwd. Als het heel helder is zou je de 5000-ers moeten kunnen zien.

Beneden kom ik de jongen tegen die me de dag ervoor de weg heeft gewezen in goed Engels. Hij woont in Canada en is nu op bezoek bij familie. Op z'n vijfde is hij vanuit Bogota geëmigreerd. Ben trouwens al een paar families tegengekomen die net weer zijn teruggegaan naar Colombia. Heimwee gecombineerd met de verwachting dat het weer de goeie kant op gaat met het land.
De hond staat rustig te wachten en later blijft hij voor de winkels liggen waarin ik wat spullen koop.

Om 1 uur neemt de gids me per jeep mee naar een soort nevelwoud/regenwoud. Hij hoort de regen aankomen, en inderdaad na een paar minuten begint het te druppelen. Als hij mijn naam hoort heeft hij het gelijk over Theo van Gogh - de broer van - en over de brieven die ze aan elkaar schreven. Later blijkt Carlos leraar Spaans te zijn. Het wordt een interessante tocht. Hij vertelt over de kikkers, de epifieten, de bromelia' s, de insecten, de palmen enz. enz. Na vier uur lopen (waarvan ruim de helft in de regen) belt hij vanaf een plek met bereik een jeepchauffeur en na tien minuten gaan we weer richting Filandia. Schone, droge kleren aan en dan natuurlijk een Irish Coffee om op te warmen...

Mooi gebied is het hier, lekker groen en bergachtig. En: lekkere koffie!