Van deur tot deur

In Mompos de zondagmiddag afgesloten met een voetbalwedstrijd (kijken). De teams spelen 9 tegen 9 op een zandvlakte en er zitten behoorlijk wat mensen langs de kant. Het is meer een sociale gebeurtenis, en er wordt meer gepraat door het publiek dan aangemoedigd. Drankje halen bij een van de koelboxen en zorgen dat je uit de zon blijft. Gezellige sfeer met muziek op de achtergrond.

Verder nog vervoer geregeld naar Cartagena - van deur tot deur is me beloofd. En ook nog een vlucht naar een eiland. Ik heb het steeds over Independencia maar dat bestaat geeneens geloof ik. Het wordt San Andres en dan, als het kan, naar Providencia - zo heet het eiland echt. Pas nog met een taxichauffeur onderhandeld over de ritprijs naar Plaza San Felipe: '15.000 peso', mompelde hij, 'Ja daag, 5.000 lijkt me zat'. Het werd 7.000. Eenmaal onderweg begon de twijfel. Het plein heette Plaza de San Diego. 'Ja', zei hij, 'Ik dacht al, dat eerste plein ken ik helemaal niet'. Mooi toch, dat onderhandelen. Het gaat helemaal nergens over, allemaal geraaskal voor de vorm...

IJskoude airco in het busje, 's morgens om half zes. Snel een fleece aan. En dan karren we zes uur door waterrijk gebied, over slechte wegen met heel veel hoge drempels. Een paar behoorlijk nieuwe bruggen zorgen ervoor dat we niet meer hoeven te varen. Er schijnt zelfs een vliegveld bij Mompos te zijn of te komen. De charme gaat er dan wel een beetje van af natuurlijk. De chauffeur fluit heel vals maar rijdt erg goed. In Cartagena, in erg nauwe straatjes, rijdt hij gewoon achteruit de bocht om, even steken, even fluiten, even de weg vragen 'eeeeh amigo', en alles op de millimeter nauwkeurig. Om Casa Blanca te vinden moet hij er wel 10 amigos bijroepen. Ze zijn het uithangbord vergeten... Maar toch: van deur tot deur gebracht!

Het historisch centrum van Cartagena is erg mooi en sfeervol. Getsemani - waar ik zit, is voornamelijk rauw. Er komen steeds meer terrasjes en er is een mooie mix van bezoekers. De pislucht, uitlaatgassen en armoe zijn over een paar jaar waarschijnlijk ook verdwenen.

De musea vallen wat tegen, maar de binnenstad is eigenlijk 1 groot open museum. Verbazingwekkend wat er aan koloniale gebouwen staat. Er wordt ook heel veel gerestaureerd en zorgvuldig opgeknapt. De restaurants zijn perfect, vooral vis kun je hier prima eten. Ook lopen er wat percussionisten rond die ik van West Afrikaanse roots verdenk...

Veel gedaan, veel gelopen in Cartagena. Misschien dat ik daardoor tijdens het inpakken van m'n tas in slaap val. Half 1 's nachts word ik wakker, weet niet waar ik ben. O ja, inpakken... Wekker op 5 uur en 's morgens wordt er een taxi geregeld. Althans, er zitten drie lui voor me en die hebben zo veel tijd nodig om Pesos op te hoesten dat ik zelf maar op zoek ga naar vervoer. Lukt gelukkig wel ondanks het vroege tijdstip. Op het vliegveld blijk ik voor een tas te moeten betalen, en ook de belastingdienst knipt en scheert me; het ticket is opeens 2 a 3 keer duurder. Goedemorgen senor, hartelijk welkom...

Als ik op San Andres land, blijkt m'n shirt ook nog binnenstebuiten te zitten. Alles gefatsoeneerd en heerlijk bij de boulevard wat gedronken. Reggae en prachtig blauw water; zo meteen inchecken bij mijn hotel. Zit nu dichter bij Nicaragua dan bij Colombia.