Blokkades
Door: Otheo
29 Januari 2017 | Colombia, Bogota
Het lijkt erop dat Colombia niet overal een goeie naam heeft: het eerste bericht dat ik hier ontving ging over de blokkade van mijn creditcard, even daarna bleek dat ook m 'n emailaccount er aan moest geloven, want 'een ongewone aanmeldingsactiviteit'... Werk aan de winkel dus!
Eerst naar Nederland bellen. Klinkt makkelijk maar valt in de praktijk niet mee. Toen ik eindelijk een plek had ontdekt waar je naar Europa kon bellen, viel in de hele wijk de stroom uit... Andere wijk dus, bij een kopieerzaakje. Moet je wel de code weten om naar het buitenland te bellen; de geheime code bleek een geheimagentcode: 007, stirred not shaken. Toen ik eindelijk aan Nederland uit kon leggen dat alles klopte, bleek de lijn weer weggevallen. Toestel kapot, ander toestel. Bij de creditcard waren ze snel overtuigd, tot mijn verbazing: deblokkeren die handel! Inmiddels doet de email het ook weer, maar dat gedoe zal ik je besparen...
Colombia dus. Bogota. Aeropuerto Internacional El Dorado. Om 7 uur 's avonds blijkt het al knap donker te zijn. De flappentap werkt niet en de rijen zijn overal aanzienlijk.
Gelukkig heet de douanedame me welkom in Colombia en kan ik op zoek naar een taxi. Het wordt een luxe taxi en die brengt me in drie kwartier naar het oude centrum. Het verkeer is lekker chaotisch, veel ruimte gunt men elkaar niet. Motoren slalommen met doodsverachting om alles wat beweegt. De taxichauffeur -salsaliefhebber- pakt keurig mijn tas en geeft 'm over aan een man in uniform met grote hond. Kijk, dat voelt veilig. De man begeleidt me tot aan de ingang van m 'n onderkomen: fijne avond verder!
De kamer blijkt een appartement. Alles is er groot, behalve het bed. Mooi uitzicht, zo zie ik de volgende ochtend. Deels op de stad, deels op de berg Monserrate. Lekker rustig starten, de stad ligt op 2500 meter. Kennismaken met de omgeving, kop koffie op een pleintje, museumpje, kerkje. En dan de klok rond slapen. Dat snelle komt later wel...
En zo is de toerist nog steeds bezig. Gisteren ging ik in de namiddag een trap op en stond ik te hijgen als een postpaard. Oh ja, 2500 meter...
Verder veel aardige mensen hier. Wel een beetje in de gaten houden in welke buurt je terechtkomt, vooral als het donker wordt. Maar verder hoeft er, wat mij betreft, nog niks geblokkeerd te worden.
Eerst naar Nederland bellen. Klinkt makkelijk maar valt in de praktijk niet mee. Toen ik eindelijk een plek had ontdekt waar je naar Europa kon bellen, viel in de hele wijk de stroom uit... Andere wijk dus, bij een kopieerzaakje. Moet je wel de code weten om naar het buitenland te bellen; de geheime code bleek een geheimagentcode: 007, stirred not shaken. Toen ik eindelijk aan Nederland uit kon leggen dat alles klopte, bleek de lijn weer weggevallen. Toestel kapot, ander toestel. Bij de creditcard waren ze snel overtuigd, tot mijn verbazing: deblokkeren die handel! Inmiddels doet de email het ook weer, maar dat gedoe zal ik je besparen...
Colombia dus. Bogota. Aeropuerto Internacional El Dorado. Om 7 uur 's avonds blijkt het al knap donker te zijn. De flappentap werkt niet en de rijen zijn overal aanzienlijk.
Gelukkig heet de douanedame me welkom in Colombia en kan ik op zoek naar een taxi. Het wordt een luxe taxi en die brengt me in drie kwartier naar het oude centrum. Het verkeer is lekker chaotisch, veel ruimte gunt men elkaar niet. Motoren slalommen met doodsverachting om alles wat beweegt. De taxichauffeur -salsaliefhebber- pakt keurig mijn tas en geeft 'm over aan een man in uniform met grote hond. Kijk, dat voelt veilig. De man begeleidt me tot aan de ingang van m 'n onderkomen: fijne avond verder!
De kamer blijkt een appartement. Alles is er groot, behalve het bed. Mooi uitzicht, zo zie ik de volgende ochtend. Deels op de stad, deels op de berg Monserrate. Lekker rustig starten, de stad ligt op 2500 meter. Kennismaken met de omgeving, kop koffie op een pleintje, museumpje, kerkje. En dan de klok rond slapen. Dat snelle komt later wel...
En zo is de toerist nog steeds bezig. Gisteren ging ik in de namiddag een trap op en stond ik te hijgen als een postpaard. Oh ja, 2500 meter...
Verder veel aardige mensen hier. Wel een beetje in de gaten houden in welke buurt je terechtkomt, vooral als het donker wordt. Maar verder hoeft er, wat mij betreft, nog niks geblokkeerd te worden.
-
29 Januari 2017 - 22:45
Joke:
Hoi Theo,
Alweer een hoop meegemaakt en gezien...
Die banken en internetbedrijven waken toch maar goed over je, chapeau! Ze houden je lekker bezig en je burgert zo lekker snel in in Colombia.
Op foto's te zien ben je al flink ontdekkend bezig in het centrum van Bogota, wat een enorme stad...
't Is weer een interessante en uit een vloeiende pen komende Oteo. Ga zo door en hou ons op de hoogte en wen maar snel aan de hoogte daar.
Groet van Joke -
30 Januari 2017 - 11:06
Frans Stiemer:
Hoi Theo,
Wat fijn dat je weer op reis bent.We lezen jouw stukjes met heel veel plezier.
Geniet van alles en houd ons op de hoogte.
Groeten van Frans en Janneke. -
30 Januari 2017 - 21:04
Theo:
Groeten terug vanuit Zipaquira - zeg maar Zipa, iets ten noorden van Bogota. Hier is het al een stuk rustiger en kleinschaliger...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
