Rolls Royce met alarmlichten
Door: Otheo
10 Maart 2016 | Japan, Kyoto
De 'bullet' doet z'n naam eer aan; nou ja, hij had ook 'speer' mogen heten van mij.
De trein vertrekt precies op tijd. Ik hou de telefoon in aanslag, en ja hoor, om 10.03 uur verlaten we Tokyo Station. De koffiejuffrouw maakt bij binnenkomst een mooie buiging en toont haar stralendste glimlach. 'Deze dag wordt de mooiste dag van je leven, geniet er maar van', dat straalt ze uit. Voordat de conducteur de wagon verlaat, draait hij zich om en maakt ook een keurige buiging.
Verder word je prima op de hoogte gehouden van de voortgang van de reis en heb je lekker veel ruimte om te zitten. Nou de NS nog...
De laatste Tokyodagen waren nogal regenachtig. En als het hier eenmaal regent dan regent het goed. In het Nationaal Museum heb je daar gelukkig weinig last van. Het nationaal erfgoed staat er mooi bij. Veel beelden, kalligrafie, religieuze teksten, kimono' s, oude gebruiksvoorwerpen, kamerschermen, opgegraven voorwerpen, spul dat bij de theeceremonie hoort. En gelukkig met wat Engelse bijschriften... Veel vrijwilligers lopen er rond die ook aan de educatie meedoen.
De laatste ryokan in Tokyo is erg strak en modern. Binnen is het erg donker; dat hoort bij het concept, zo krijg ik te horen... Als ik 's avonds met de metro weer naar m'n onderkomen ga, weet ik niet welke uitgang ik moet hebben. De ene of de andere exit, dat kan uiteindelijk kilometers schelen en je oriëntatie lastig maken. Na wat navraag zie ik gelukkig een flatgebouw met een bekend opschrift. We zijn weer bijna thuis...
Qua taal ben ik behoorlijk aan het stuntelen. Verder dan 'hallo, bedankt en tot ziens' kom ik nog niet. O ja, 'Het eten was heerlijk', doet het erg goed. En het eten is nog steeds heerlijk.
In musea is het droog, maar in winkels ook. Vandaar dat ik een hele middag ben gaan shoppen. Favoriet was de Dover Street Market. Uitstraling van een galerie, maar dan wel zo' n 7 verdiepingen met prachtige kleding, goeie muziek, hippe of juist heel chique verkopers, en dan weer een punkachtige uitstraling. Als ik rijk was zou ik hier wel slagen denk ik. Een stukje verderop stond een Rolls Royce met alarmlichten aan op z'n baasje te wachten. Die sfeer... Trouwens, Itoya was ook schitterend. Een kantoorboekhandel is dat, met een waanzinnige keuze. Ook weer een verdieping of acht.
En dan nu Kyoto. Het filosofenpad ga ik inderdaad lopen. Schijnt erg mooi te zijn. En als het iets warmer wordt ga ik lekker fietsen. 's Nachts is het nu rond het vriespunt, en aangezien ik nu 40 graden gewend ben, liggen ijsmuts en handschoenen helemaal onderin...
Het Gouden Paviljoen heb ik vanochtend gezien. Mooi, maar door de enorme drukte wordt het een beetje Disneyland. Vanmiddag werd het ergens anders (de Vermillion Shrine) steeds rustiger naarmate je verder de heuvel op liep. Beetje uitkienen wanneer je ergens heengaat dus...
Wat trouwens ook prachtig is, is het station van Kyoto. Een enorme overkoepeling van glas en staal heeft het. Erg futuristisch! En via allerlei roltrappen kom je bij de skywalk en dan zie je al het gekrioel beneden je.
Mijn bad is warm, de buitentemperatuur nadert de nul graden: hoog tijd om de spieren wat te ontspannen en helemaal Zen te worden...
De trein vertrekt precies op tijd. Ik hou de telefoon in aanslag, en ja hoor, om 10.03 uur verlaten we Tokyo Station. De koffiejuffrouw maakt bij binnenkomst een mooie buiging en toont haar stralendste glimlach. 'Deze dag wordt de mooiste dag van je leven, geniet er maar van', dat straalt ze uit. Voordat de conducteur de wagon verlaat, draait hij zich om en maakt ook een keurige buiging.
Verder word je prima op de hoogte gehouden van de voortgang van de reis en heb je lekker veel ruimte om te zitten. Nou de NS nog...
De laatste Tokyodagen waren nogal regenachtig. En als het hier eenmaal regent dan regent het goed. In het Nationaal Museum heb je daar gelukkig weinig last van. Het nationaal erfgoed staat er mooi bij. Veel beelden, kalligrafie, religieuze teksten, kimono' s, oude gebruiksvoorwerpen, kamerschermen, opgegraven voorwerpen, spul dat bij de theeceremonie hoort. En gelukkig met wat Engelse bijschriften... Veel vrijwilligers lopen er rond die ook aan de educatie meedoen.
De laatste ryokan in Tokyo is erg strak en modern. Binnen is het erg donker; dat hoort bij het concept, zo krijg ik te horen... Als ik 's avonds met de metro weer naar m'n onderkomen ga, weet ik niet welke uitgang ik moet hebben. De ene of de andere exit, dat kan uiteindelijk kilometers schelen en je oriëntatie lastig maken. Na wat navraag zie ik gelukkig een flatgebouw met een bekend opschrift. We zijn weer bijna thuis...
Qua taal ben ik behoorlijk aan het stuntelen. Verder dan 'hallo, bedankt en tot ziens' kom ik nog niet. O ja, 'Het eten was heerlijk', doet het erg goed. En het eten is nog steeds heerlijk.
In musea is het droog, maar in winkels ook. Vandaar dat ik een hele middag ben gaan shoppen. Favoriet was de Dover Street Market. Uitstraling van een galerie, maar dan wel zo' n 7 verdiepingen met prachtige kleding, goeie muziek, hippe of juist heel chique verkopers, en dan weer een punkachtige uitstraling. Als ik rijk was zou ik hier wel slagen denk ik. Een stukje verderop stond een Rolls Royce met alarmlichten aan op z'n baasje te wachten. Die sfeer... Trouwens, Itoya was ook schitterend. Een kantoorboekhandel is dat, met een waanzinnige keuze. Ook weer een verdieping of acht.
En dan nu Kyoto. Het filosofenpad ga ik inderdaad lopen. Schijnt erg mooi te zijn. En als het iets warmer wordt ga ik lekker fietsen. 's Nachts is het nu rond het vriespunt, en aangezien ik nu 40 graden gewend ben, liggen ijsmuts en handschoenen helemaal onderin...
Het Gouden Paviljoen heb ik vanochtend gezien. Mooi, maar door de enorme drukte wordt het een beetje Disneyland. Vanmiddag werd het ergens anders (de Vermillion Shrine) steeds rustiger naarmate je verder de heuvel op liep. Beetje uitkienen wanneer je ergens heengaat dus...
Wat trouwens ook prachtig is, is het station van Kyoto. Een enorme overkoepeling van glas en staal heeft het. Erg futuristisch! En via allerlei roltrappen kom je bij de skywalk en dan zie je al het gekrioel beneden je.
Mijn bad is warm, de buitentemperatuur nadert de nul graden: hoog tijd om de spieren wat te ontspannen en helemaal Zen te worden...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
