Bubbels

Nog wat dagen in Vancouver gebleven in afwachting van belangrijke post uit Nederland. Die blijft helaas uit. Het dagje musea, om de regen wat te ontlopen, is erg interessant. Bill Reid blijkt heel veelzijdig en Beau Dick woont bij Alert Bay: ben ik net geweest!

De dag erna ga ik met de boot naar de Noordoever voor een canyon en een zwieberbrug. De soep van de 'Soupe Meister' (een Duitser inderdaad...) is fabelhaft. Bij het bussen merk ik dat iedereen bij het uitstappen de chauffeur bedankt. Klinkt heel gezellig! Ook aan de Lonsdalekant is er een kleine brouwerij gestart. De Pale Ale van 'Green Leaf' mag er wezen...

Rond 11 uur vrijdagochtend stopt er een pakketdienstbusje voor het Guesthouse. Zou het dan toch? De bezorger loopt helaas een andere kant op...

Mooi geweest nu. Ik rij de auto uit de 'smelly alley' en ga naar het oosten. Na een uur of twee wordt het minder druk en in Princeton neem ik een charmant blokhutje. Weg stadsstress! Een voormalige mijnstreek lijkt het hier, lekker ontspannen. Later zie ik nog wat gouddelversactiviteiten.

Osoyoos is het volgende doel. Daar wemelt het van de wijngaarden. Omdat het Thanksgivingsweekend is, kun je overal proeven. Bij Kismet krijg je er nog wat te eten bij. Indiaas natuurlijk, want ze komen uit de Punjab. De mensen naast me gaan vanavond naar Ringo Starr. Die wordt o.a. begeleid door Todd Rundgren (Can we still be friends). Goh, dat lijkt me ook wel wat. Uitverkocht helaas... Tegen de avond komt er wind opzetten en zijn de hemel en de bergen verduisterd. Lijkt wel een zandstorm... Zou goed kunnen want een deel van Osoyoos is woestijnachtig - en ik slaap trouwens in de Sahara Inn...

Het Desert Centre heeft de volgende dag de info dat dit inderdaad het noordelijkste puntje is van een woestijngebied dat vanuit de VS komt. Wat verder omhoog zit je weer tussen de druiven. Bij Naramata is het bijna of je in Italië rijdt, mooie kleuren, sfeervol en een prachtig meer beneden je. Bij Joie moet er even geproefd worden. De bubbels zijn de moeite waard! Als het dan echt niet anders kan, moet er maar eentje mee...

Bij het Skaha Meer zijn er tientallen loodrechte wanden. Een klimmersparadijs dus. Wat gelopen en met ontzag gekeken naar de lui die daar aan de touwen hangen.

Vandaag via Grand Forks naar Nelson gereden. Dat ligt ook al weer zo fotogeniek aan een meer. Vanwege het lange weekend is er veel dicht. De 'Yellow Deli' is gelukkig open. Zachte muziek, tijd om te mediteren! Vegetarisch is het er, en misschien ook nog wel macrobiotisch (wat was dat trouwens?). Het ruikt er naar Afghaanse jassen, maar de soep is heerlijk, en het hibiscussapje zet aan tot diepe introspectie...

Maar nu eerst dit stukje uploaden met wat foto' s erbij, dan de inmiddels gekoelde bubbels van Joie eer aan doen. Introspectie, dat kan altijd nog...